Dit is een artikel uit ons magazine van juni 2020. Wil jij ons magazine voortaan per post ontvangen? Word donateur!
Vaccineren, ademhaling checken, een mank pootje nalopen, gebit inspecteren, bloed afnemen, een wond controleren, een abces openen… in razend tempo voeren onze vaste dierenartsen Jelke Jan Smit van praktijk De Dierendokter en Stefan Roncal van Vet@Home de meest uiteenlopende handelingen uit bij de katten en andere dieren in ons hospitaal.
Vrijdagochtend 9.45 uur. Jelke en Yvonne verzamelen de benodigdheden voor de dierenartsronde die twee keer per week plaatsvindt. Yvonne is hoofd dierenverzorging. Zij kent alle dieren door en door en weet exact wat er speelt. Kortom, de ideale dierenartsassistente. We starten in de kattenkamers met Chipi en Missie. Zij zijn deze week binnen gebracht en krijgen nu hun vaccinaties. Jelke: ‘Dat is een standaardprocedure voor iedere kat die hier binnenkomt.’ Hij controleert het gebit, hart, longen en oren. Deze twee jonge katten zijn gezond. Vanmiddag komt een van de huisfotografen foto’s maken, zodat de wereld hen kan leren kennen. Hopelijk vinden zij snel een nieuw huisje.
Door naar de volgende kamer, waar Crush op ons wacht. Een oude bekende voor Jelke. Crush had een allergische reactie op zijn voer. Jelke legt uit: ‘Sommige katten hebben een allergie voor een bepaald eiwit. Doordat veel kattenvoer bestaat uit een mix van verschillende eiwitbronnen (kip, rund en vis) is het altijd even puzzelen om uit te vinden om welke eiwitbron het gaat. Crush krijgt nu eten waar alleen kip in zit en dat lijkt goed te werken. De jeuk is weg; je ziet zijn huid opknappen.’
Dit zijn de makkelijke gevallen. Vaak zijn de verwondingen extremer. ‘Dieren met een baasje hebben de mazzel dat hun baasje meestal op tijd aan de bel trekt. De eigenaren herkennen het direct wanneer er iets niet in de haak is. In het hospitaal hebben we vaak te maken met katten zonder baasjes. Soms lopen ze wekenlang met een abces of al maanden met een pijnlijke botbreuk. Hoe langer ze ergens mee doorlopen, hoe meer schade er ontstaat. Ook is het percentage trauma’s groot: aangereden dieren met bekkenfracturen of klaplongen,’ vertelt Jelke.
In de derde kattenkamer zitten Isaak, Froukje, Gozertje en Minnie. Minnie heeft een kap om haar nek om de wond op haar kop de kans te geven te genezen. Het wil nog niet echt lukken. Zo lopen we langs iedere bewoner van het hospitaal. Honey loopt mank en Jelke constateert dat er in haar pols iets mis is. Het kan een breuk zijn, maar in de pols komen kneuzingen ook vaak voor. Als het maandag niet weg is, zal een röntgenfoto uitsluitsel moeten geven. Bij Laudie is een tumor weggesneden. Zij herstelt goed. We gaan naar de volgende kamer. Yvonne opent het hok van kater Bradley voorzichtig en houdt hem rustig met lieve woordjes: ‘Kom maar, zware jongen. Hartstikke knap van jou. Zie je, zo gaat het best.’ Terwijl Yvonne hem stevig vasthoudt, scheert Jelke wat haren weg en neemt hij bloed af. Hij legt uit: ‘We testen altijd op FIV en FeLV. Die eerste is een soort kattenaids en FeLV een vorm van leukemie. Beide ziektes zijn besmettelijk en worden bijvoorbeeld via vechtpartijen gemakkelijk overgedragen.’
Bij het lopen van de ronde werken Jelke en Yvonne van veilig (dieren die al hersteld zijn of slechts milde klachten hebben) naar risicovol (dieren in quarantaine met ernstige breuken, wonden en wellicht infecties en de zwerfkatten). Naast de aandacht voor de individuele patiënt is er in het hospitaal namelijk altijd aandacht voor de “groepsdiergeneeskunde”. De dieren zitten hier dichter op elkaar en de infectiedruk is daardoor hoger. Dieren waarvan er maar het kleinste vermoeden is dat ze iets hebben, worden in quarantaine geplaatst om besmettingen te voorkomen. Een ander groot verschil tussen het werk in de dierenartspraktijk en in het hospitaal is de informatie die je tot je beschikking hebt. In de praktijk heeft ieder dier een dossier vol informatie. In het hospitaal ken je de geschiedenis van de dieren vaak niet.
Ten slotte komen we bij Lynette. Zij is deze week binnen gekomen met een dikke buik en veel bloedverlies. Even werd gedacht dat ze drachtig was, maar de oorzaak bleek een ontstoken baarmoeder, die Jelke direct heeft moeten verwijderen. Geen sprake van kittens in dit geval. Yvonne grijpt haar kans om aandacht te vragen voor een groot probleem: ‘Er zijn zoveel baasjes die hun kat of poes niet laten helpen. Katten zijn enorm vruchtbaar. Elk jaar komen duizenden katten op straat terecht, met alle gevolgen van dien. Daarnaast hebben gesteriliseerde katten minder gezondheidsproblemen. Help alsjeblieft mee om het kattenprobleem te verminderen en laat je kat of poes altijd helpen.’
Voor de grotere ingrepen, zoals bij Lynette, worden de dieren naar de dierenartspraktijk gebracht. Jelke: ‘In het hospitaal is al veel mogelijk. Je moet niet willen dat álles hier gebeurt, want het gaat om enorme investeringen. Een analyseapparaat om bloed te onderzoeken op schildklierafwijkingen, nierproblemen of diabetes kost zo € 12.000,-. Daar komt bij dat het niet alleen om de apparatuur gaat, maar ook om specifieke expertise. Een volledige operatiekamer vraagt ook om expertise op het gebied van anesthesie en recovery.’
Zo krijgen de dieren alle zorg die zij nodig hebben: grote ingrepen in de dierenartspraktijken en kleinere ingrepen en controles in het hospitaal. De artsen stellen een behandelplan op, dat wekelijks wordt nagelopen. De dierenverzorgers, waarvan er een aantal zelf paraveterinair zijn, voeren het behandelplan uit. Zo krijgen alle dieren in het hospitaal de liefdevolle verzorging die zij nodig hebben en de tijd om rustig te herstellen.
Foto © Kate Miller
Fotografie © Nancy Glastra
Help jij ons dieren helpen?
Een vaccinatie kost € 20,-, een FIV- en FeLV-test € 40,- en voor € 60,- kunnen we een kat castreren. Wij zijn afhankelijk van onze donateurs. Iedere euro wordt goed besteed. Kijk op https://dierenambulancedenhaag.nl/steun-ons/doneer/.
