Hallo, lieve feestboek vrienden, hier is voor de zoveelste keer,
jullie bloggende en knappe geit Remy weer.
Gezien de vijf december datum ben ik gezwicht,
en frommel ik alle nieuwtjes in een, soort van, Sinterklaas gedicht.
Volgens schaap Ramses zullen mijn dichterskunsten wel een catastrofe zijn,
nou volgens mij zwemmen sommige opmerkingen van hem in een litertje azijn.
Maar niettemin, blijft hij een fijne gozer,
al vindt hij zichzelf soms te virtuozer.
Ook wil ik jullie nog iets over Lieselotje vertellen,
want ik denk dat we haar ongewild een beetje kwellen.
Dat ‘Lotje’ in haar naam: daar is ze nu wel overheen gegroeid,
want ze is tot een jonge deerne opgebloeid.
Daarom ons aller nederig advies,
noem haar voortaan maar enkel Lies!
Om nu weer in het gewone blog te geraken,
ga ik over op de alledaagse zaken.
O……..wacht. Ramses roept weer eens iets,
of ik al klaar ben me als Vondel te gedragen of zoiets?
Geen flauw idee wie dat is, en waar hij het nu weer over heeft,
dus ik haal mijn sik maar op en blijf beleefd.
Nu dan eindelijk, toch naar de alledaagse zaken,
zoals bijvoorbeeld onze gevederde naaste buren, met hun soms redelijk irriterende nachtbraken.
De hele nacht gaat dat maar van tóktóktók, dat die kippen geen last krijgen van hun kaken.
Heb al eens op de muur gebonkt en gemekkerd: ´Hé het is hier geen bnbiee!!!’
maar ja die gasten zitten door die ophokplicht vol energie.
En door al dat gemekker van mij, midden in de nacht, kwam Floris ook nog effe kijken,
hij ging wel weer snel weg, maar vond het nodig om eerst onze slaapplek met een dampende drol te verrijken.
En tja, behalve dat het deze week hard waaide en ook bijna vroor,
kabbelde bij ons alles rustig door.
Wel wil ik nog even extra belichten,
iets over de vele mooie berichten.
Die me via via bereikten, omtrent supermarkten. scholen en opvang, die door allerlei inspanningen veel centjes hadden opgehaald,
waarmee hier weer een stukje van het werk voor ons dieren kan worden betaald.
Ramses, kijkt me nu met grote ogen aan,
deze feitjes waren zelfs hém ontgaan.
Mehhhhhhhhhh, ik heb mijzelf met deze rijmelarij als geit overtroffen,
‘ho maar, ho maar’, roepen de anderen nu in koor, je staat zowat op ploffen.
Ik heb in ieder geval laten zien dat ik in korte tijd iets van de mensentaal heb geleerd,
dus een peentje voor de moeite is, denk ik zo, niet verkeerd!
Hier wilde ik het dan maar bij laten,
dus ga ik nu dit gedicht verlaten……
Pffffffffffff dat viel niet mee dat dichten, maar voordat ik nu relaxt van het peentje ga snoepen,
ga ik eerst eens effe lekker poepen!!!
Dikke Mehhhhhhhhhh, Remy
Dat peentje moest in een schoen ofzo? Maar dat vond ik eeuwig zonde. Het peentje smaakte overigens voortreffelijk…
