Hij werd genoemd naar Aslan, de grote en dappere leeuw uit ‘Narnia’ met het gouden hart. Want dapper is hij zeker, om zo opeens het roer om te gooien. Lees maar..
Bezoek
Toen kater Aslan vorige week bezoek kreeg was hij helemaal in zijn nopjes. Hij rolde over de vloer, hij kroelde en bleef deze mensen maar kopjes geven. Toen ze weggingen zat hij beteuterd in het midden van zijn kamer. ‘Weer alleen’, dacht hij. Maar ineens zag hij ze buiten staan, en de mensen riepen door het gaas van de buitenren: ‘tot volgende week lieverd. We komen je halen hoor!’
Aslan fleurde meteen weer op en keek zijn verzorger aan. Hij vroeg: ‘is dat echt waar? Krijg ik een eigen thuis?’ De verzorger grijnsde van oor tot oor en knikte: ‘ja hoor lieverd. Je hebt het heel goed gedaan tijdens de kennismaking. Je bent geadopteerd.’
Die koude tijd
Aslan wist niet wat hij hoorde en bleef een beetje beduusd zitten. Hij dacht terug aan hoe het allemaal zo was gekomen. Aan die koude tijd op straat. Aan de honger en de vechtpartijen. En hij kan zich nog herinneren hoe hij werd gevangen in die enge kooi. Hoe hij een hapje eten rook en omdat hij zo een honger had, het er toch maar op waagde. Maar toen sloeg de val dicht en was hij opgesloten. Aslan herinnert zich nog goed hoe bang hij was.
Er liep een rilling over zijn lijfje terwijl hij hieraan terugdacht.
De zwerfkatruimte
En hij dacht aan die tijd in de zwerfkatruimte. Aslan weet nog goed hoe hij gromde en bromde, en probeerde iedereen op afstand te houden. Want mensen: nee daar had hij slechte ervaringen mee. Die zijn eng en niet lief. Maar hier, op deze plek…. Ergens bekroop hem een gevoel. Hij voelde dat het hier anders was: zachter dan daarbuiten. En Aslan dacht even terug aan die momenten dat er een bakje eten werd neergezet en dat de verzorgster hem bijna smekend aankeek. ‘Ben je echt niet lief?’, vroeg ze dan. ‘We willen je zo graag een mooie toekomst geven.’
Maar Aslan blies hard terug….
Weer op straat?
Er zat niets anders op dan Aslan’s wensen in te willigen en hem weer terug te brengen naar de zwerfkat locatie waar hij vandaan kwam. Daar is wel iemand die eten geeft en er staan buiten huisjes om te schuilen…
Maar… op de vooravond van zijn uitzetting heeft Aslan er nog eens goed over nagedacht. ‘Wat wil ik in het leven. Wil ik doorgaan zoals vroeger. Alleen maar omdat dat bekend is, en ik het nieuwe vrees? Of waag ik het erop en probeer ik een nieuwe weg in te slaan?’
Die hele avond heeft hij gepiekerd, en toen de verzorgster hem ‘s avonds laat kwam halen en hij weer in die enge kooi zat, toen wist Aslan het zeker. ‘Ik wil iets nieuws met mijn leven.’ Gelukkig kunnen die verzorgers hier de kattentaal vloeiend spreken. Aslan gaf de verzorgster een knipoog, en die viel zowat om van verbazing.
Het roer ging om
‘Dat meeeeen je niet?’ Voorzichtig duwde ze haar hand langs de kooi, en Aslan gaf haar een bevestigend kopje. ‘Na al die weken grommen en blazen, geef je me nu – op de avond van je uitzetting – een kopje?’
Ze deed het deurtje open. Voorzichtig legde hij zijn kop in haar hand en keek haar verlegen aan. Ze kriebelde zachtjes over zijn wangen, en stuurde een filmpje naar haar collega’s. ‘Dit gaan jullie niet geloven! Aslan is tóch lief!’ De verzorgster wist niet waar ze het zoeken moest. Ze haalde hem gauw uit de zwerfkat-kooi en Aslan kreeg een nieuw hokje, in de losloopkamer.
Een nieuw leven
‘Wil je wat eten?’, hoorde hij ineens. Aslan schrikt op uit zijn gedachten. Hij kijkt zijn verzorger aan en knikt: ‘ja lekker.’ De verzorger geeft hem een kroel over zijn kopje en maakt een bakje eten klaar.
Ondertussen kijkt Aslan nog even naar buiten. Naar die gure wind en de regen. Nooit meer op straat leven. Nooit meer die kou, of een plekje zoeken om te schuilen, nooit meer bang en alleen zijn, of honger hebben. Straks word ik huiskater. Een nieuw leven in een warm huis met lieve mensen die mij knuffels geven. Zachtjes spint hij in zichzelf.
Dan komt zijn verzorger terug met een geurend bakje tonijn en Aslan laat het zich goed smaken. De verzorger kijkt hem vertederd aan en zegt: ‘zo lieve stoere leeuw. Zaterdag komen ze je halen hoor. En dan komt alles goed.’
En Aslan snorde tevreden terug.
eerste dagen: in de zwerfkatruimte, boos en bang ⤵️
de avond van uitzetting…. uhhh toch maar niet! ⤵️
blije kater in de losloopkamer ⤵️
de kennismaking met zijn nieuwe mensen ⤵️
in zijn eigen nieuwe thuis in de wenkamer ⤵️
KNAPPERD! ⤵️💪
