Yvon van Helden: “Ik ben belast met het helpsyndroom.”

Yvon van Helden stapte bij ons binnen met een hark in haar handen. Een dag eerder had het flink gestormd en met de hark maakte Yvon de paadjes in het park vrij van takken, zodat ze weer begaanbaar zijn voor mensen met rollators en rolstoelen. Ondertussen ruimde ze zoveel mogelijk zwerfafval op om dierenleed te voorkomen. Je kunt wel stellen dat die hark in één klap vertelt hoe Yvon in elkaar zit. Yvon is een goed mens. En met haar bedrijf ‘Von Zorgt’ sponsort ze onze stichting.

Yvon heeft veel ervaring met ‘onbegrepen gedrag’. Ze heeft gezien hoe slecht sommige mensen omgingen met haar eigen moeder, die aan Alzheimer leed. Ook in de verzorgingstehuizen waar ze werkte, zouden dingen anders kunnen. Als ‘Saar aan huis’ deed Yvon meer ervaring op en uiteindelijk begon ze minder dan een jaar geleden haar bedrijf ‘Von Zorgt’. Yvon vertelt: “Ouderen wonen steeds langer in hun eigen huis, ondersteund door familie, buren en vrienden. Hoewel de overheid dit stimuleert, kan die zorg belastend zijn voor de mantelzorgers. Met Von Zorgt haal je extra ondersteuning in huis waar dat nodig of misschien gewoon prettig is. Je kunt bij mij terecht voor praktische zaken maar ook voor leuke dingen: een wandeling maken, bezoek aan kapper, hulp bij een ziekenhuisbezoek of een familiebezoek, noem maar op.”

Het helpsyndroom
Yvon is hoogsensitief, wat soms onprettig is, maar wat zij nu tot haar kracht heeft omgebogen. “Ik merk dingen die andere mensen over het hoofd zien. Ik zíe de mensen. Zowel de mensen met dementie als de mantelzorger.” Ook is Yvon ‘belast’ met het helpsyndroom. “Maar ik kan tegenwoordig ook nee zeggen en ik weet waar mijn grenzen liggen. Ik hou het in balans. Ik krijg bij ouderen dingen voor elkaar die hun kinderen niet lukken. Dat komt omdat ik geen verleden deel. Sommige ouderen willen hun kinderen niet belasten met hun problemen, want de kinderen doen al zoveel. Hetzelfde geldt voor de mensen in de zorg. Veel ouderen zien hoe druk zij al zijn en willen hen niet extra belasten. Met mij durven ze wel over hun zorgen en problemen te praten.”

Glimlach en dikke pret
Het werk van Yvon is soms zwaar, maar het werkt tegelijkertijd ook helend. “Ik laat de mensen die ik help genieten en zij zorgen voor een glimlach op mijn gezicht. Ik heb een dame van 86 waar ik iedere maand mee de stad in ga om te shoppen. We hebben samen de grootste lol. De vorige keer regende het. Dan baalt zij. Ik zeg: wat een mazzel, dan is het lekker leeg in de stad. En dan ligt zij in een deuk. Toen er een housenummer op de radio was, heb ik de muziek heel hard gezet en was ze, zittend in de auto, aan het dansen. Later app ik haar dochter hoe het was. Zij appt dan terug: Gelukkig is ze bij jou wel gezellig.

Communicatie is heel belangrijk. Ik laat de kinderen via whatsapp weten wat ik met hun moeder heb gedaan, waar ze mee zat, hoe we het hebben opgelost, in wat voor bui ze was. Dat wordt gewaardeerd. Ik kan dingen goed uitleggen door mijn eigen ervaringen in het verleden.“

Altijd gelijk geven
Het is belangrijk dat de mensen de regie in eigen handen houden, waar dat mogelijk is. “Ik hoop altijd dat mensen in de zorg inzien dat zij in het huis van de mensen met dementie zijn en dat het niet andersom is. Alles wordt voor hen besloten en afgepakt. Van de fiets tot de portemonnee. Dus iedere keuze die zij zelf kunnen maken, zorg dat je die door hen laat maken. Ik geef de mensen altijd gelijk. Dat is iets wat voor de kinderen moeilijk is om te doen, maar ik merk dat je dan het meest bereikt. Pas had een mevrouw met haar gehoorapparaat gedoucht. Het ding werkte niet meer en ze wilde het niet laten maken. De zoon wilde niet meer langskomen als zijn moeder hem toch niet kon horen. Ik zei tegen deze mevrouw: “Je hebt groot gelijk. Het zijn rotdingen. Maar… misschien is het wel goed om hem na te laten kijken en eventueel te laten maken, gewoon, om achter de hand te hebben. Bijvoorbeeld voor als je een gesprek bij de huisarts hebt.” Ja, dat was ze wel met mij eens.

Ik probeer situaties waar oudere mensen tegenop zien vóór te zijn. Bij een mevrouw moest het tapijt vervangen worden. Ik vroeg haar of er iets was wat ze heel graag een keer zou willen doen en waar ik bij kon helpen. Ze zei dat ze graag een dagje naar haar broer wilde. Zo gezegd, zo gedaan. Ik sprak met de broer af en nam haar mee op pad. Op dezelfde dag zorgde haar dochter ervoor dat er een bedrijf langs kwam om het tapijt volledig te vervangen. Zo had de mevrouw daar geen enkele zorg over.”

Vrijwilligerswerk
Yvon werkt ook als vrijwilliger bij verpleeghuis Nebo. “Daar kan ik lekker gek doen met de mensen. We maken muziek, dansen of ik doe een balspel. Sport op televisie interesseert mij niets, maar als activiteitenbegeleidster ben ik bloedfanatiek. Mensen zijn er soms eigenlijk niet meer, ze zijn er niet meer bij. En als je dan de volle aandacht geeft, de mensen echt ziet, het voor elkaar krijgt dat ze met je dansen, of meezingen met de muziek, dan zijn ze er ineens weer even. Dat is geweldig.”

Toekomstplannen
“Ik ga niet met pensioen. Ik vind dit veel te leuk. Zolang ik iedere dag met een glimlach thuiskom, weet ik waar ik het voor doe. Ik de glimlach, de zorg wordt ontlast, de dochters gehoord en de ouderen gezien en net iets gelukkiger dan voor mijn komst.”

Mantelzorgers in de schoonheidssalon
Yvon heeft ook een eigen schoonheidssalon. “In de salon pas ik mijn studie voor seniorencoach ook toe. Er komen veel mantelzorgers bij mij die er soms helemaal doorheen zitten. Ik kan de juiste vragen stellen waardoor ze zelf tot bepaalde inzichten en oplossingen komen. Als iemand dement wordt, ga je als partner of als kind door een rouwproces. Je verliest de persoon die hij of zij was. Je moet leren loslaten. We praten dan veel tijdens de schoonheidsbehandeling. Ze zeggen dan: “Zo, mijn ballonnetje is weer helemaal leeg, dat was even nodig.”

Tot rust komen
“Natuurlijk hoor ik soms veel ellende, maar het lukt mij om dat los te laten en om het niet als mijn probleem te zien. Daar spelen mijn honden een grote rol in. Door met hen de natuur in te gaan, ze te zien genieten, daar knap ik van op. Ik heb het nodig om voor mijn dieren te zorgen. We hebben altijd stumpertjes van honden gehad. Ik geniet ook van jullie blog over de boerderijdiertjes, iedere zondagochtend op Facebook. Ik word altijd blij als ik langs het terrein van de dierenambulance loop en alle bedrijvigheid zie.”

Zwerfafval
Tijdens de wandelingen is zwerfafval wel een doorn in het oog van Yvon. ”Ik vind het belachelijk wat mensen allemaal neergooien zonder erbij na te denken. Ik zag pas een kraai met een zak chips vliegen. Dat is toch niet normaal! Ik probeer zoveel mogelijk vuilnis op te rapen om te voorkomen dat dieren eraan dood gaan of verstrengeld raken ofzo.”

Yvonne, dank je wel dat jij ons werk sponsort!

Meer weten over het werk van Yvon of zelf op zoek naar iemand voor extra ondersteuning? Kijk op www.vonzorgt.nl.

Interesse om ook sponsor te worden en zo de dieren in de omgeving te helpen? Kijk op onze sponsorpagina.

Yvon van Helden