Een zinkend bootje is natuurlijk geen handige plek om je nest op te bouwen. Toch namen deze twee meerkoeten het risico en zat moedermeerkoet bovenop een nest, waarvan de mensen in de buurt zagen dat het ieder dag een stukje verder zonk. Het verplaatsen of verstoren van een nest is bij wet verboden, maar gelukkig kregen we voor dit bijzondere geval ontheffing: we mochten proberen het nest te redden. Tijd voor actie!
De boot lag aan een hoge kade, waardoor het nest vanaf de kade onbereikbaar was. Een net zou teveel risico op schade aan de eieren geven en daarbij hadden we geen controle over de moeder. Gelukkig had de melder een boot en konden we via die boot een kijkje nemen. De zinkende boot kwam steeds voller te staan met water. Het nest met de drie eieren daar laten, was inderdaad geen optie! Helaas waren er, in de directe omgeving, geen andere plekjes geschikt voor het nest. De enige optie was dus om zelf iets te creëren.
Lees verder onder de foto.
In de ambulance hebben we geen planken of vlonders, dus we moesten het doen met wat voor handen was. Een paar buurtbewoners waren super behulpzaam. Zij verzamelden vuilnis, dat we konden gebruiken om een meerkoetparadijs te bouwen: een plastic opstapkrukje, een stuk plastic en touw. En zo gingen we aan de gang om, direct naast de boot, een nieuwe plek te bouwen.
Vader keek van een afstandje toe hoe wij bezig waren. Ondanks alle tumult liet moeder haar nest niet alleen. Ze werd wel steeds geïrriteerder; klaar voor de aanval om haar nest te beschermen. We moesten haar van haar nest af krijgen, maar voorkomen dat ze echt weg zou vliegen. Uiteindelijk viel ze een handdoek aan, waarmee wij haar aan het uitlokken waren. Tijdens die aanval kregen we haar te pakken. Wat een goede moeder, in haar eentje tegen die grote verstoorders van haar nest! Respect.
We hebben moeder veilig gesteld in een bak, waardoor we rustig het nest konden verplaatsen. Na een tijdje hing het nest in ons gecreëerde paradijsje. Tijd om moeder vrij te laten. Zij keerde snel terug naar de boot en was even in verwarring: waar waren haar ongeboren kinderen nou gebleven? Gelukkig konden we haar richting het nest drijven. Ze klom op het nest en ijverig begon ze de eitjes goed te leggen en ging op het nest zitten, nog niet helemaal gerust met al die mensen om haar heen. Ook vader, dapper als hij al die tijd van een afstand alles gade had geslagen, was inmiddels weer terug gekomen.
Omdat het nest stevig leek te hangen en beide ouders de nieuwe plek leken te accepteren, was het tijd ze met rust te laten. De kans dat het nest het redt is in ieder geval groter dan dat het was op de zinkende boot. En wat een fantastische moedermeerkoet, dapper vechtend tegen die grote verstoorders. Ze wilde haar nest echt niet verlaten, ondanks al het “gevaar” om haar heen.
En wij? Wij waren blij met alle buurtbewoners die zo goed hebben geholpen. Zonder hen hadden deze meerkoeten op dit moment niet zo’n mooi nieuwe meerkoetparadijs. Bedankt, voor alle hulp!
