Zo ben je in de woelige Noordzee aan het surfen rond de jaarwisseling, zo zie je onder een strandtent een zeehondje vandaan komen…
Het gebeurde mensen van Jump Team Scheveningen, die niet vertrouwden wat ze zagen en direct contact met ons opnamen. We vroegen of ze de honden weg konden houden bij het diertje en of ze er voor konden zorgen dat hij niet naar zee ging, zodat we hem bij aankomst op de lokatie eerst even na konden kijken.
Toen onze ambulancechauffeur Roel samen met Desirée arriveerde, bleek het om een grijze zeehond pup te gaan. En dat was geen toeval, want dit is het seizoen voor jonge grijze zeehonden, die in winterperiode het levenslicht zien. Soms worden ze van de zandbanken afgeblazen of met de vloed meegenomen de zee in en raken zo vervreemd van hun moeders.
In tegenstelling tot de gewone zeehond heeft de grijze zeehond, die met een witte vacht geboren wordt, als pup nog geen geschikte vacht om te zwemmen. Ze worden op een zandbak geboren. Mama komt daarom meerdere malen per dag terug om te voeden. Na een aantal weken verharen ze, krijgen ze hun ‘zwemvacht’ en zijn ze sterk en vet genoeg om zelf het water in te gaan en voor zichzelf te gaan zorgen. Daarentegen kan het jong van de gewone zeehond een aantal uren na de geboorte zelf al meezwemmen.
Roel bekeek het diertje en vond hem erg mager. Hij was al wel verhaard, maar toch had hij nog wat witte vacht aan zijn flippers. En de enige reden waarom pups zo ver van zee af gaan, is omdat ze zich niet prettig voelen. In overleg met Zeehondenopvang Pieterburen werd besloten om het zeehondje eerst mee te nemen naar ons hospitaal. Omdat Pieterburen nog een eindje rijden was, werd besproken om voor de reis een sonde te geven met een oplossing van zouten en (druiven-) suiker in water om de vochtbalans in het lichaam te herstellen. De pup had al lang niet gegeten en op deze manier, kreeg het beestje een kleine boost om de reis naar Pieterburen te kunnen maken.
Cherinda, die net als Roel haar EHBZ diploma heeft (Eerste Hulp Bij Zeezoogdieren), gaf hem die sonde onder de Kerstboom van het hospitaal. Dat was wel heel apart! Het werd in ieder geval weer een jaarwisseling om nooit te vergeten…
