Toen we Weezer ophaalden, zat hij opgesloten in een kelderbox en hij zag er slecht uit. We moesten hem vangen met een vangkooi, want Weezer liet zich niet zomaar pakken. Hij had al die tijd niets gegeten en gedronken en zijn bekje stond scheef. Bij de dierenarts bleek het een oude fractuur te zijn, die verkeerd was genezen. Hierdoor kon hij zijn bek niet goed sluiten, want zijn tanden botsen op elkaar. Deze arme jongen kon amper eten en heeft daar gewoon heel lang mee rondgelopen. Weezer werd geopereerd.
Dit mannetje vond ons mensen helemaal niets en zodra hij ons zag, kroop hij tegen de achterkant van zijn hokje, dook hij ineen en blies hij. Heel hard! Want hoe harder je blaast, hoe verder we uit de buurt blijven. Ja.. dat dacht Weezer…. Maar wij zijn niet zo snel onder de indruk en gingen gewoon bij hem zitten en tegen hem praten. Langzaamaan raakte hij meer op zijn gemak. Toen hij mocht loslopen, werd ‘ie zelfs vrolijk. Met de andere katten kon hij het namelijk prima vinden. Weezer vond dat wel gezellig en hij ontpopte zich tot een kleine dondersteen. Als een kat ergens vanaf sprong, gaf hij bijvoorbeeld even een stout duwtje na. En spelen… met de katten… dat vond ‘ie ook leuk.
Mensen vond hij nog steeds maar zozo.. Vaak als we binnenkwamen was het eerst nog blazen, en wegrennen. Maar tijdens etenstijd, dan durfde hij wel en soms ging hij zelfs een beetje leuk doen en tegen de verzorgers aan schurken. Weezer werd plaatsbaar…..
En toen gebeurde het hoor… Twee vrijwilligers van collega dierenopvang ‘Dierenthuis’, waar we veel mee samenwerken, kwamen langs. Eigenlijk voor een andere kat. Maar ze zagen Weezer en Weezer blies. Tja, en dan gebeurt er iets moois, hè, in het hart van de doorgewinterde kattenverzorger. Ze vielen als een blok voor hem. Hals over kop verliefd.. Hoe schuchterder Weezer zich opstelde, hoe harder hun hart ging kloppen. Weezer mocht mee, mee naar hun ‘kattenplaza’. Thuis wonen de katten in een heerlijk groot huis, en hebben ze ook een volledig ingerichte kattenkamer met een afgeschermd cat-proof dakterras. Huisgenootjes Buster, Ollie en Bobbi kunnen beamen dat het hier heerlijk vertoeven is. En in dat katten-paradijs ging ook ons blazende mannetje Weezer wonen.
Weezer vond het allemaal maar doodeng en verstopte zich. Bij ons was ‘ie namelijk al best gewend, maar waar was ‘ie nu weer terecht gekomen? Gelukkig waren er heel veel verstopplekjes… Eten kreeg Weezer netjes opgediend, vlakbij of in zijn verstopplek en verder lieten ze hem met rust. Heel langzaam won zijn nieuwsgierigheid het van hem en ging hij op onderzoek uit. Stiekem, als niemand hem zag…
Maar als die gekke mensen binnenkwamen, werden zijn drie huisgenootjes helemaal enthousiast. Wat was dat toch? Na een maandje, besloot hij de stoute schoenen aan te trekken. Hij keek stiekem om het hoekje en wat zag hij? Spelen!! Er werd gewoon gespeeld! Nouwww… en dat vindt Weezer ook leuk en kan hij echt heel erg goed. Hij kon het niet weerstaan en speelde mee, gewoon gezellig met z’n allen…. Wát een grote stap heeft hij gezet. Zie je wel, lieve vent… Je hoeft nu nooit meer bang te zijn. Je bent in een liefdevol en gouden plaza terecht gekomen….
We wensen jullie heel veel geluk samen ❤️
de eerste dagen thuis…. poe hey.. wat een spannende boel hier..
na drie weken: het blijft een fijn holletje, maar ik durf er al een beetje uit te hangen
mijn nieuwe thuis, ik kan me overal verstoppen..
mijn huisgenootje Ollie op ons dakterras
en Bobbi, die is helemaal nooit bang… snap jij dat nou?
en Buster zit gewoon bovenop een dak
