Afgelopen zaterdag, op 20 januari, krijgen we rond zessen ‘s avonds een telefoontje van een mevrouw, die haar hond aan het uitlaten is en tijdens het wandelen een katje ziet, waarvan ze twijfelt of het wel in orde is.
Het diertje ziet er wat mager uit en en lijkt een vies neusje te hebben. Voordat mevrouw ons belt heeft ze al bij twee portieken aangebeld in het Catharinaland, maar niemand weet van wie het is. Een dame geeft aan dat ze het katje vanmorgen ook al zag en dat ze het een plakje worst heeft gegeven.
Door de twijfel over de gezondheid en gedrag van het diertje, belt de mevrouw ons. Ze legt ons alles uit en onze Cherinda vraagt of de dame het katje misschien in een portiek kan lokken, zodat het even veilig is en niet kan vluchten, terwijl chauffeur Andrew onderweg gaat naar het adres.
Als hij daar aankomt, doet hij de kat snel in een mandje en leest hij het dier uit in de ambulance of het een chip heeft. Bingo! Andrew belt Cherinda om te kijken of de chip ook geregistreerd is. Dat blijkt inderdaad het geval te zijn. De poes zou Lotje heten, er is een telefoonnummer en bij de databank staat de kat als vermist opgegeven.
Cherinda belt gelijk. Ze krijgt een totaal verbouwereerde man aan de lijn wanneer ze zegt: ‘Ik bel over Lotje. Bent u die kwijt?’ De man hapt naar woorden en zegt: ‘Ja, al twee jaar! Ze is van 4 hoog ontsnapt uit het afgezette balkon en we hebben haar nooit meer gevonden!’
Cherinda legt uit dat Lotje gevonden is door een mevrouw in een straat verderop en dat niemand kon vertellen waar ze thuis hoorde. Totaal overrompelt neemt het baasje van de zwart-witte poes de info in zich op. Cherinda vraagt of we Lotje thuis mogen brengen. Er zijn inmiddels twee andere poezen in huis, vertelt de man, maar natuurlijk! Heel, heel erg graag!
En zo geeft Andrew de poes die twee jaar (!) vermist was even later over aan de dolgelukkige baasjes, die het nog steeds niet kunnen geloven. Maar wat een vreugde in huize Lotje!
Update 24 januari: Lotje is inmiddels naar de dierenarts geweest. En het ging goed met haar. Wel moet ze worden ingeënt. Maar dat wordt gedaan als ze wat minder gestresst is. Want twee jaar zonder thuis gaat geen huisdier in de koude vacht zitten!
