We wennen langzaam aan elkaar! Je merkt dat je toch niet helemaal weet wat hij heeft meegemaakt. Hij kan soms wat schrikken, ook van onverwachte bewegingen of geluidjes (van de broodrooster bijvoorbeeld schrikt hij zich te pletter). Ik denk dat hij wel in een huis heeft gewoond, hij vindt het binnen prima vooralsnog, geen problemen gehad met de kattenbak enzo.
En ik denk door het missen van zijn pootje soms wat onzeker in zijn reacties. De bijtjes die hij geeft, en nu 2 keer iets venijniger. Dat laatste overigens zonder enige aanleiding. Dus nog beetje aftasten bij elkaar.
Eten gaat ietsjes beter. Ik geef hem iets meer waarvan een groot deel in een spel. Ik zorg dat daar altijd wel wat brokjes inzitten zodat hij weet dat er altijd eten is. Hij is altijd waar ik ben en zoekt me ook gezellig op, op de bank en in bed. Geen super knuffel kat, maar hij is verder erg lief!
Hij heeft zijn plekjes wel gevonden, weet elke zonnestraal te vinden.
Die ene kale plek die hij had op zijn goede schouder groeit weer, maar er ontstaat nu een andere kale plek aan zijn goede kant. Ik zie hem zich daar best veel poetsen, ik denk dat zijn goede schouder het wat zwaarder heeft (nog), dat dat wat irriteert. Ik hoop dat als hij verder herstelt zijn spieren zich ook beter gaan ontwikkelen en dit af gaat nemen.
