Snorrie is een schat van een ventje dat zich gelijk thuis voelde bij mij. Zelfs de rit van Den Haag naar Dongen – Vaart vond hij wel ok.
ZIjn naam Snor of Snorrie blijft hij gewoon houden, past uitstekend bij de komische snoet van hem. Toen ik hem thuis losliet in zijn veilige kamer heeft hij een rondje gelopen en ging gelijk lekker op de vensterbank zitten. Heeft daarna alle speelgoedjes en de krabpaal geprobeerd. Eten deed hij ook meteen en wist meteen de kattenbak te vinden. En mij vond hij ook gelijk oke.
Na 1 dag heb ik hem al de huiskamer laten ontdekken. Binnen 10 minuten had hij alles gezien en ging hij lekker op de krabpaal liggen. Hij komt ook op schoot en ligt ook naast mij op bed. De ontmoeting met mijn andere 2 katten Gijsje en Muisje vond hij keileuk. Sprong meteen met 4 poten in de lucht op Gijsje. Gijs en Muis vonden het soms genoeg en kropen dan onder de bank hahaha. Maar stilaan gaat dat steeds een beetje beter en Gijs en Muis vinden Snor toch wel leuk. Racen met zijn drieën door het huis ook de trap naar boven op en af. Maar af en toe zijn ze zijn enthousiasme beu en dan krijgt hij een corrigerende tik.
Een paar keer per dag zet ik Snor effe op zijn veilige kamer. Even uitrusten voor Snor en effe vrijheid naar de afgezette tuin voor Muisje en Gijsje want ja het kattenluik is nu wel grotendeels van de dag dicht. Ik denk dat het allemaal wel goed komt. Snorrie is een schat van een katje: levendig en lollig.
Groetjes van mij, Gijsje, Muisje en Snorrie
