Wat een leuke, drukke, blije lieverd is Snickers. Bij thuiskomst op 20 februari is hij gelijk het huis gaan verkennen. Hij voelde zich direct thuis.
Met Diddel was het in het begin even aftasten. Snickers wilde graag spelen en Diddel slapen, dit snapten ze dan niet goed van elkaar. Echt lelijk hebben ze nooit gedaan en nu gaat het steeds beter.
De kattenbak kon hij goed vinden, echter heeft hij wel een aantal keer bij de voordeur geplast. Met een open bak, andere kattenbakvulling, leegscheppen van de bak en goed schoonmaken van de plek bij de deur lijkt dit nu beter te gaan, maar dat is nog even afwachten.
Snickers is een ondeugend en onderzoekend mannetje, maar tot nu toe goed leerbaar en te corrigeren waar nodig. Doordat hij zo onderzoekend is hebben we hem inderdaad al mee uit wandelen genomen. Soms schrikt hij dan van een lawaaierige brommer, maar meestal snuffelt en schuifelt hij lekker in het rond. Het gaat zelfs zo goed, dat we nu gezellig in een vakantiehuisje zitten. Ook hier geen moment van stress en al lekker buiten gewandeld en bomen beklommen.
Verder trainen we nog met een clicker en zijn we aan het trainen met een rugzak waarin hij mee kan voor lange stukken. Hij heeft nu 2 keer 10 minuten op de rug gezeten en behoudens een enkele miauw lijkt ook dit goed te gaan.
Een wildebras is hij nog steeds. We hebben veel speeltjes aangeschaft waar hij graag mee in de weer is. Helaas is een hand of voet soms ook nog leuk om mee te spelen. Hij doet dan niet lelijk, maar pakt je hand vast, of slaat (zonder nagels) naar een wiebelende teen. Hier zijn we nog druk mee bezig om af te leren. Nadat hij moe is van het spelen komt hij spinnend op schoot knuffelen en deelt hij kopjes en kusjes uit.
Het gaat dus prima bij ons. Het is pas 3 weken, maar het voelt alsof hij al heel lang bij ons is.
