Inmiddels is het twee weken geleden dat ik Simmie (hier thuis noem ik hem Sjef of Sjefke) bij jullie heb opgehaald. Hij was nog erg teruggetrokken en verlegen bij de eerste kennismaking, maar dat leek in de auto op weg naar Brabant al wat te zijn veranderd: hij liet duidelijk horen dat hij er was en hield pas stil op het moment dat het gat aan de bovenkant van de reismand open ging en hij daar zijn hoofd doorheen kon steken om mee naar buiten te kijken.
Ook thuis leek Simmie, in eerste instantie in zijn eigen ‘wen-kamertje’, niet meer zo verlegen: hij ging meteen – hoewel voorzichtig – op ontdekking en kwam daarbij zelfs ook al wat aaitjes halen. Later die avond klom hij op schoot om daar al spinnend de eerste kroeltjes in ontvangst te nemen.
De dagen daarna ging het eigenlijk nog steeds heel voorspoedig: Simmie deed wat hij moest doen (goed eten, drinken, op de bak) en ging – hoewel nog altijd voorzichtig – relatief gemakkelijk en nieuwsgierig op ontdekking door de rest van het huis. Als ik thuis ben, zit hij graag in de buurt (hele avonden in allerlei houdingen languit op schoot tijdens het Netflixen, maar ook bijvoorbeeld op de drempel van de keuken als ik aan het koken ben of in de buurt van mijn werkplek tijdens het thuiswerken). Geluiden uit het trappenhuis waren de eerste dagen nog heel eng, maar dat gaat steeds beter.
Waar we nog wel wat mee moeten oefenen, is het spelen. Het lijkt af en toe alsof Simmie een relatief korte spanningsboog heeft, want na één sprongetje naar de hengel of kort het laserlampje te volgen moet hij ineens dringend zichzelf even wassen of naar een andere ruimte in het huis wandelen. Soms lijkt hij ook van zijn eigen speelactie te schrikken, en loopt hij daarna weg. Wellicht komt dat met nog wat meer geduld wel goed, ik heb namelijk het idee dat hij het spelen wel nodig heeft (bijvoorbeeld als hij onrustig miauwend door het huis loopt en ineens naar een uitstekende tak van de kamerplant springt). We gaan dus gewoon door met uitvogelen wat hij leuk vindt om te doen en mogelijk houdt hij dat dan ook wat langer vol. Het klimmen en hoog zitten wat hij bij jullie graag deed, heb ik hier (afgezien van de vensterbanken) overigens ook nog niet echt teruggezien. Hij heeft inmiddels een krabmeubel gekregen, maar hij gaat in principe alleen de bovenste twee niveaus op als daar snoepjes tegenover staan 😉 Komt later misschien ook nog wel.
Qua eten meng ik het hypoallergene voer dat hij bij jullie ook kreeg momenteel ongeveer 50-50 met ‘normaal’ voer (beide Royal Canin). Dat gaat vooralsnog allemaal goed, al heeft hij de afgelopen paar dagen wel beduidend minder gegeten. Misschien omdat ik dit weekend met zijn spulletjes de ‘transitie’ heb gedaan van zijn eerste ‘wen-kamertje’ naar de woonkamer en daar ook wat items zijn verplaatst. Ik houd het de komende dagen in de gaten.
Tot zover heb ik nog niet echt vragen. Ik ga binnenkort met hem een keer richting de dierenarts voor een check. Mochten zich later alsnog vragen voordoen, dan laat ik het weten. Nogmaals hartelijk bedankt voor alle info bij de overdracht en de wetenschap dat ik altijd contact op mag nemen als er iets zou zijn, dat is een fijn idee!
Bijgevoegd wat foto’s. Groeten uit Tilburg, mede namens Simmie,
