Het gaat steeds beter met Dorus. Ik heb hem inmiddels Simon genoemd, want hij luistert toch nergens naar.
Hij is in het begin heel erg bang geweest buiten. Al die vreemde katten en ritselende bomen. Gras en aarde onder zijn voeten vond ‘ie ook maar niks. En hij was heel erg bang dat er iemand anders door zijn luikje naar binnen komt. Dat kan helemaal niet want het is een chipluik. Dus sinds hij het luik mag gebruiken bewaakt hij het ook. Ik heb zijn mandje maar in de gang gezet. Daar zit hij ook als ik in de keuken bezig ben.
Na de inspectie komt hij ‘s avonds lekker op schoot zitten of naast me. Het liefst languit. En ‘s morgens even kroelen in bed.
Het buitenspelen gaat elke week iets beter en durft hij ook langer buiten te blijven. Sinds een week of twee lopen we ‘s avonds, als iedereen lekker binnen zit, samen een rondje door de tuin en de omgeving rond de flat. Dat geeft hem volgens mij wel wat zelfvertrouwen buiten.
En eten doet hij heel graag. Zoals je op de foto’s kan zien wordt het ook hoog tijd dat hij buiten wat actiever wordt want hij wordt in rap tempo ronder.
Groetjes, C.
