Pretzel is nu iets langer dan een maand bij ons en wat een heerlijk en gezellig katertje is het geworden. Die ontwikkeling is door de dierenvrienden van de dierenambulance zeer goed ingeschat.
De reis naar ons huis verliep voorspoedig. Gelukkig wonen we vlakbij, waardoor Pretzel niet te lang in de auto hoefde te zitten.
Eenmaal bij ons thuis duurde het een half uur voordat Pretzel de transporttas uit durfde te komen. Maar na een half uur waagde hij de sprong om vervolgens direct onder de kast te kruipen waar we eigenlijk al een speciaal plekje voor hem hadden gemaakt voor de eerste dagen. Dit werd ook daadwerkelijk zijn safe-space voor drie dagen, want opeens op zo’n nieuwe plek met alle nieuwe geuren en geluiden is natuurlijk niet niks.
‘s Ochtends kwamen we er achter dat hij in de nacht toch wel op verkenning durfde te gaan, want de kattenbak en het eten en water was gevonden. Na drie dagen probeerden we een nieuwe strategie om Pretzel minder angstig te maken en om hem contact te laten maken. Op internet vonden we de tip om Pretzel, zonder hem direct aandacht te geven, voor te lezen. Gewoon bij hem in de buurt zitten en eerst gewoon te lezen, om vervolgens hardop te gaan lezen zodat hij aan onze stemmen kon wennen.
En… na 5 minuten voorlezen… contact.
Al flink miauwend kwam Pretzel onder de kast vandaan en ging mee praten. Wel om ons aan te geven dat hij echt heeeeel graag naar buiten wilde maar … first contact was made. 😊 Sterker nog, eigenlijk was hem aaien direct ok en bleek Pretzeltje een dikke knuffelkont. Hoewel in de eerste 3 dagen na first contact deze sessies maximaal 10 minuten duurden voordat hij zich weer terug trok in zijn safe-space.
Vanaf dat moment ging het echter met sprongen omhoog. Pretzel, die wij Rusty zijn gaan noemen, ging steeds meer het huis ontdekken en ook spelen ging steeds beter. Het lijkt wel alsof hij ooit te vroeg bij zijn moeder en broertjes en zusjes weg is gehaald want dat spelen moest hij echt leren. Het duurde even voor hij gehoor durfde te geven aan zijn instinct en verbaasde zichzelf soms met zijn reactie, wat een echt heel leuk gezicht is. Ondertussen is het touwtje zijn grootste speelvriend, is de knuffelmuis niet meer veilig en verwacht Pretzel op de vaste tijden dat we met hem spelen want, daar zijn wij toch voor? 😀
Hij gaat er dan al helemaal klaar voor zitten en heeft ondertussen volledig contact gemaakt met zijn instinct.
Het uit de tuin meegenomen kikkertje vorige week is het bewijs. Deze hebben we overigens, tot groot onbegrip en ongenoegen van Pretzel, weer teruggezet.
Stress was er even 10 minuten nadat ik klaar was met het bouwen van een coole catio in de tuin om hem eerst ‘te laten wennen’. Want… terwijl ik de tuin in liep om een schroevendraaier op te bergen sneakte Pretzel naar buiten, om vervolgens een uur later op zijn gemak weer onze tuin in te lopen, zich afvragend waar die paniekerige blik op mijn gezicht vandaan kwam. ‘Catio’ maar weer afgebroken want de weg naar huis was dus blijkbaar makkelijker te vinden dan ik als mens dacht.
De tuin is ondertussen ook zijn territorium. De oudere kat van de buren is besnuffeld en ok bevonden, terwijl de andere katten door hebben dat er een ‘new cat in de garden’ is.
Het is echt heel erg leuk om te zien hoe Rusty zich steeds meer ontwikkeld van bundeltje ongelukkig poezewol naar een zelfstandig katertje met zelfvertrouwen die steeds brutaler en grappiger aan het worden is. En aan wiens streken wij nu al heel veel plezier beleven.
Groetjes van ons drieën…
