Hallo, beste faceboek vrienden, daar ben ik weer.
Het was een vermoeiende start hoor, de vorige week. Ik heb het hele weekend lekker lopen herkauwen, met af en toe een tukkie. Maar ik ben weer fris en fruitig de nieuwe week ingetogen, alhoewel dat fruitig was na al die regen en wind snel verdwenen.
Zoals beloofd zou Lieselotje iets vertellen, maar die arme meid is zo onzeker. Maar na een babbeltje durft ze het toch aan! Go for it Lies.
‘’Ja dag, ik ben geit Lieselotje. De mannen hier noemen me Liesje, ook prima hoor…. Ik ben destijds ook gevonden, niemand heeft me later gezocht, dus niemand wilde me terug hebben, denk ik.. Poeh, best wel moeilijk hoor, als ik mezelf dit zo hoor zeggen.
Tja, ik ben klein en zwart, maar ik vind mijzelf best wel mooi. Ik hobbel een beetje mee met die Macho boys, en stiekem vind ik ze wel grappig. Maar soms denk ik wel eens, als ik naar de wolken kijk, waar drijven die naar toe? En zou mijn mama ook naar die wolken kijken, en dan nog aan mij denken? Of zou ze me zelfs missen, daar wordt ik soms een beetje droevig van.
Maar ik ben wel blij dat ik hier mag wonen hoor, vooral die oude pony Floris, die vind ik écht een knuffel. En nu stop ik.’’
Pfff, jemig meid, goed dat je stopt, anders word ik nog een geit in tranen. Wie had dat nu van die kleine Lies gedacht, ga effe kwartiertje herkauwen….. Zo, paar keer slikken, en weer verder, en dan nu wat anders.
Nu heb je bij ons zo’n steenberg. Huh watte? Ramses mompelt: ‘dat is een bunkerrrr’… Nou ook goed, in ieder geval: daar klim ik graag op. Dan heb ik ook wat zicht op wat er verder gebeurt. Nou dat is niet mis volgens mij. Laatste tijd zie ik steeds personeel naar binnen en buiten gaan, die vermomd zijn, met allerlei maskers !?…… Soms rare wezens hoor, die tweebeners. Moet ik ook nog uitvogelen.
Maar goed, als ik dus op die steen, ehhhh… bunker sta, doe ik vaak mèh mèh als ik iemand zie. Vooral dames zijn daar erg vatbaar voor, dan komen ze meestal wel even naar me toe om te kriebelen of aaien. Kicken toch?
Ik heb ook nog aan die oude Floris gevraagd of hij iets wilde vertellen. Eerst reageerde hij niet eens, zogenaamd doof… Nouww, daar trapte deze jongen niet in uiteraard. Ik ging recht voor hem staan, en zei, terwijl ik hem indringend aankeek: Als je achter in de wei staat, en er roept iemand, ”Floris eten!”, hoor je het ook.
Zuchtend keek hij me tussen z’n manen een beetje loensend aan…. ‘’Wat vertellen over mezelf? Nou volgende week misschien.’’
Trouwens effe een verse roddel tussen jullie en mij, die ouwe schijnt nogal gecharmeerd te zijn van dat logeerpaard. Staan soms bij het hek met elkaar intiem te neuzen joh, maar ehhh niet doorvertellen hoor.
Dikke Mehhhhhhhh, Remy
