Hier 🐐 Remy nog even, nou ja ‘’even’’!!
Ik maak best veel avonturen mee zo hier op het hospitaal. Laatst moest ik het nieuwe hooi inspecteren, maar dat hebben jullie vast al gelezen. En wat mij en mijn medebewoners betreft is dat helemaal goedgekeurd. En jullie hebben natuurlijk gezien dat ik een paar weken gelee door het kippenhok was geval…. Uhhh nouja.. laten we dat maar even vergeten…
Maar goed, dus na de hooi inspectie, toen ging het hier helemaal los…. Komt er, een paar dagen later, opeens een echt paard de stoep oplopen. Dat was effe schrikken natuurlijk, maar gelukkig verdween dat grote dier al gauw in een stal. Omdat ze gewond is, althans dat ving ik op. En na een spoedoverleg met Liesje en Ramses vonden we het best en we hopen natuurlijk dat ze gauw weer beter is. Zo zijn wij dan ook wel weer!
Maar toen!! Toen kwam er toch iets zwart-wits binnenstormen. Het rende over de weides en langs de stallen, hinnikend en galopperend…. Mehhhhhhhhh…. We schrokken ons het hubeculubus!!! 😳 Het dun liep zowat tussen m’n poten. Ik hoorde nog iemand Kiekeboe roepen, en dacht nog onder het rennen: nah zó leuk vind ik dit niet. Bleek dat figuur gewoon zo te heten! Nou voorlopig heet ‘ie voor ons nog even Boe.
Hij komt hier nog wonen ook, en wel voor altijd, zeggen ze! Een kameraadje voor Floris, die ouwe, je weet wel. En dat zwart-witte ding ging ook gelijk met hem aanpappen zeg, wát een uitslover!!! En Floris vindt het nog leuk ook, zo te zien. 🐴🐴
Wij kijken voorlopig nog even de pony uit de boom, zogezegd, want vertrouwen doe ik hem nog voor geen ene keutel.
Blijft spannend hier, maar ik hou jullie op de hoogte van onze avonturen….
Dikke Mehhhhhhh, Remy
