Een mevrouw aan de Waterlandsingel in Den Haag belt ons om te vertellen dat er in een kat in een rioolbuis zit. Niet echt een goede plek voor een kat, zeker niet als het hoost van de regen. Als chauffeur Peter aankomt, is het water al behoorlijk aan het stijgen in de buis, die uitkomt op water met een hele hoge kade.
De ladder wordt uit de ambulance gehaald, maar deze kan niet op de gladde betonnen ondergrond voor de buis staan. Er zit niets anders op dan ladder op de bodem van het water te laten zakken, zodat deze stevig in de modder staat. Een snel opgetrommelde vrijwilliger van de Stadsboerderij komt helpen en houdt de ladder vast. Peter doet zijn schoenen en sokken uit, rolt zijn broek op en hij gaat te water. De kat voelt dat de redding nabij is en komt een beetje uit de buis. Als Peter het kattenmandje voor de ingang zet, bedenkt de kat zich geen moment, en duikt snel het veilige droge mandje in.
In de ambulance droogt Peter de kat en zichzelf af. Gelukkig heeft de Abessijn, Azul, een chip. Helaas … deze staat niet goed geregistreerd. Het halsbandje met adreskokertje brengt uitkomst. Het adres is ondanks de nattigheid nog te lezen en Peter gaat naar het adres. Een dolgelukkige eigenaar sluit Azul in de armen. Ze vertelt dat Azul al een dag weg was. Hij is aan één oog blind en is waarschijnlijk van de hoge kade gevallen, omdat hij diepte niet goed in kan schatten.
Azul heeft een engeltje op zijn schouder gehad. Als er geen rioolbuis was geweest, was hij het water niet meer uitgekomen, vanwege de hoge kade. Gelukkig is hij opgemerkt, en kan hij thuis bijkomen waar zijn poezenvriendjes al op hem stonden te wachten.
