Deze moedereend had een mooi beschut plekje gevonden in een grote tuin. Toen na een maand broeden de eieren uitkwamen, bleek dat het toch geen handige plek was. Er was helemaal geen water in de buurt en onvoldoende voedsel, want eenden eten waterplanten, gras, kleine waterdiertjes en insecten.
Het was ook onmogelijk om met zijn allen vanuit deze afgesloten binnentuinen bij een sloot of ander water te komen. Dus had de moedereend daar geen enkele kans van slagen om haar kleintjes (die we pijltjes noemen) groot te brengen.
Toen wij aankwamen, had het gezin zich verplaatst naar de tuin van de buren. Met hulp van de bewoners baanden wij ons een weg door de heg heen. Daar kon ambulancechauffeur Anita de moedereend gelukkig meteen vangen met een net. Nu de pijltjes nog, maar deze kleintjes zijn pijlsnel. Zes stuks konden we direct te pakken krijgen. De andere pijltjes hadden zich snel verstopt. Met heel veel geduld en na heel lang zoeken in de struiken en achter schuttingen, konden we de andere twee pijltjes uiteindelijk ook te pakken krijgen.
Na dit spannende avontuur besloten wij ze de best mogelijke toekomst te geven en hebben we het kersverse gezin vrijgelaten bij een water in de buurt. Daar zwommen ze met z’n allen tevreden kwakend weg. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, dat ze door ons een handje werden geholpen….
Fotografie © Clara Mazèl
