Drie weken geleden heb ik Mira meegenomen naar huis. We wisten waar we aan begonnen, dat hebben jullie heel goed uitgelegd. En wat was ze bang de eerste tijd! Toen ze uit haar reismandje kwam heeft ze eerst weggedoken tegen een muur gezeten. Van angst had ze wat gepoept en dat was natuurlijk niet fijn voor haar.
We hebben een eigen kamertje voor Mira en daar hebben we haar bijna 2 weken lekker laten wennen. Ze heeft veel onder het bed gezeten. Gelukkig wist ze de kattenbak goed te vinden. Al snel wilde ze vanonder het bed wel wat spelen met een hengeltje. En ook de krabpaal vond ze fijn. Dat was vooral ‘s avonds. Eten doet ze graag. Daar kwam ze zelfs voor onder het bed uit en ging ook wat rond m’n benen lopen. Dan liet ze zich ook al wat aaien.
Mira zat als we bij haar kwamen wel eens in de vensterbank. Ze is dus wel nieuwsgierig. Na bijna twee weken hebben we de kamerdeur open gezet en mocht ze wat meer van het huis verkennen. En dat doet ze! Ze komt graag ‘s avonds beneden buurten. Dan wil ze weer graag spelen. Met hengel en balletjes. Ze ligt dan meestal op een eetkamerstoel die onder tafel staat geschoven. Zo kan ze alles in de gaten houden en zit ze toch verdekt. Ze komt steeds meer los.
We kunnen haar soms al wat aaien. Ze moet dan wel rustig liggen en dan met een beetje gepaaid worden met vloeibaar snoep. Maar vandaag heb ik haar wel 5 minuten kunnen aaien én borstelen. Ze heeft zo’n mooie halflange vacht dus het is wel nodig. Het was en is een kwestie van geduld. Of het ooit een enorme knuffelkat wordt weten we niet. Maar het zou best kunnen. Ze spint als we aaien en dan komt ze met haar kopje naar je hand toe. Mira heeft een lief zacht en beetje klagelijk miauwtje. Alsof ze het nog niet zo gewend is. Maar het lijkt erop of ze zich steeds meer laat horen. En als ze blij voor je uitloopt met haar mooie staart fier omhoog als we eten geven, kan je je bijna niet meer voorstellen hoe stilletjes ze in haar hok lag toen ik haar ontmoette.
Mira blijft gewoon Mira heten. We vinden het een mooie naam en hij past goed. Ze heeft de afgelopen week een beetje last van haar oogje maar dat gaat al beter. We hebben veel vertrouwen in de toekomst met Mira. Ze heeft het nu al fijn en dat kan alleen maar meer worden. We zijn erg blij met haar. Hieronder een foto van een blije Mira nadat ze een snoepje kreeg en een foto van haar favoriete plekje op de trap. Daar houdt ze alles in de gaten en wil ze graag spelen.
Ik zal de knuffel van jullie aan haar geven in de vorm van een aaitje en met mijn stem. Hopelijk komt het knuffelen op den duur vanzelf.
