Ik kan je vertellen dat de twee elkaar écht hebben gevonden. Mika’s plek is nog altijd de stoel, die van Kado mijn bed. Inmiddels is het zo dat Mika weer de slaapkamer verkent en Kado de woonkamer. Zodra ze elkaar in het vizier krijgen, begint Mika te miauwen (heb ik Kado nog niet horen doen) en ontstaan er meerdere achtervolgingen. Spelenderwijs, nog steeds geen venijn en tijdens de achtervolging wordt er achteloos een speeltje weg getikt om vervolgens weer verder te gaan met elkaar uitdagen. Het gaat dus goed.
Als eerder gezegd is Kado de knuffelkater, spinnen, spinnen en geen spoor van agressie. Ik ben wat gereserveerder mbt Mika en toch ervaar ik dat hij vaker bij me komt liggen en meer aandacht vraagt. Wellicht een soort van jaloezie, aangezien Kado op mijn bed ligt en ik daar meer tijd door breng dan in de woonkamer. Wat ik wel merk is dat Kado geneigd is even een drupje urine te droppen, waar Mika zijn urine is verloren. Mannen…
De blaasverslapping, oid, laat zich om de twee dagen – of zo – zien. Hij verliest het “gewoon” als hij aan het eten is of ergens gaat liggen. Een spontane reactie op ontspanning, lijkt het. Hij plast ook wel op de bak, dat zijn wel hele kleine beetjes. Ik heb vorige week zaterdag een nieuwe kuur doxi voor Kado bij jullie opgehaald en dat werkt. Vandaag toevallig een niesbui, geen hoestklachten meer.
Iedere keer als ik Mika en Kado met elkaar zie spelen, wil ik dat filmen. Het gaat alleen té snel en als ik ze volg houden ze op. Dat wil ik natuurlijk niet, dus blijf ik rustig op mijn plek om hun schouwspel te zien;-).
Ook al zijn ze een jaar of twaalf en daarmee bijna zeven jaar jonger dan Die&Deze, die nagenoeg 19 zijn geworden, zijn ze dus speels. Het is een tijd geleden dat ik speelse katten in huis heb gehad. Uiteraard hadden Die&Deze hun gekkenuurtje, eens in de week, Mika & Kado hebben dat meerdere malen per dag en ik kan niet anders dan daar hartelijk om lachen.
Ze zijn gelukkig!
