Kennen jullie ons nog? Lyamm en Ferry, twee van de drie kleine kleutertjes?
Een paar maanden geleden kregen wij ons eerste echte thuis. Dat was erg spannend na op straat te hebben geleefd. Gelukkig waren onze baasjes daarvan op de hoogte gebracht.
Mijn broertje Ferry heeft de eerste week brommend onder het kleed van zijn mandje doorgebracht. Het leek net alsof hij er niet was. Hij was heel erg bang voor grote handen en wiebeltenen. Als die in de buurt kwamen, sprong hij van schrik hoog de lucht in.
Ik was zelf ook bang, maar ook erg nieuwsgierig. Al snel leerde ik dat er in die grote handen lekkere snoepjes zaten. Die lustte ik wel. Ik hou namelijk erg van eten. Ik eet nat voer, droog voer, Ferry’s voer, en als de baas even niet oplet….
Inmiddels zijn we thuis helemaal op ons gemak. We knipperen en knuffelen vaak en genieten daar echt van. Mijn broer laat zich inmiddels ook graag aaien, maar dan moet je wel even meelopen naar de bureaustoel. Daar voelt hij zich fijn. Van harde geluiden en bezoek houdt hij niet. Dan verstopt hij zich.
Ik vind het wel leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en dingen te ontdekken.
Het balkon van de buren? Ik ben er al geweest. Buiten een ommetje maken? Jammer van die extra deur beneden in het complex. Zo nu en dan neem ik mijn broer mee op sleeptouw, want die is net iets handiger dan ik.
Zoals je kunt lezen bevalt het ons hier in huis goed. We hopen dat ons broertje Malloy het net zo naar zijn zin heeft in zijn huis. Bedankt voor alle goede zorgen! Groetjes van Lyamm, Ferry en onze baasjes…
