Hallo iedereen van de dierenambulance en hospitaal!
Hier een update van 2 van jullie voormalige patiëntjes. Toen onze dame en heer bij jullie zaten in mei 2017 kregen ze de namen Grace en Kenzo, sinds ze bij ons wonen heten ze Muis en Knuffie. En Knuffie maakt zijn naam meer dan waar! Hij ligt het liefst boven op je, op borsthoogte, en staat dan regelmatig op om met zijn hele gewicht je een kopstoot te geven tegen je neus aan. Brillen worden gewoon afgeduwd wanneer Knuf je een “kopje” geeft. 😀 Het vertrouwen dat deze kat in de mens heeft is gewoon onmetelijk! Hij laat zich namelijk gewoon vallen in je armen, en verwacht dan dat je hem niet laat vallen. Ook op de krabpaal toch al gauw 1,3 meter hoog laat hij zich omvallen tegen je aan in het volle vertrouwen dat je hem opvangt. En dit deed hij al vanaf dag 1!! Toen we hem net hadden was hij extreem op eten gericht en “zoog” het eten meteen op, hij kauwde niet eens. Ik heb nog nooit een kat echt binnen 3 seconden een bakje met natvoer zien leegeten tot hij in ons leven kwam. Inmiddels is hij tot rust gekomen en nu zijn er zelfs dagen dat hij pas na een uur gaat eten. Verder is het een brokkenpiloot en valt hij tijdens het spelen regelmatig van planken, vensterbanken en de bank. Hij is dan zo met het spel bezig dat hij volledig vergeet dat ie ergens op zit. 🙂
En dan onze Muis, dat was ff schrikken toen we haar 2 weken hadden en ze de ene na de andere epilepsieaanval kreeg! Ik wist wat het in zou houden daar hebben jullie ook veel aandacht aan besteed en ik had natuurlijk ook de ervaring met mensen die epilepsie hebben. Maar waar ik ff geen rekening mee had gehouden was dat ook de blaas ging krampen… Tja… Niet nodig om te zeggen dat ik meerdere golden showers over me heb gehad als ook bijna alles in ons huis. Nooit geweten dat een kat een object anderhalf meter verderop kan raken! 😀
Na de tweede aanval was ons huis dus ook tijdelijk veranderd in een plastic vesting, ook niet de bedoeling. Dus in overleg met de dierenarts hebben we haar medicatie verhoogd en na een week was ze daarop ingesteld en verdwenen de aanvallen, en het plastic! YAY! Inmiddels weten we dat stress voor haar de grootste trigger is en bereiden we haar voor op veranderingen zoals bv dat wij met vakantie gaan. En dat werkt! Door haar aanvallen e.d. hebben we ook heel lang niet zeker geweten hoe haar karakter was. Het blijkt dat ze een apart geval is, in de positieve zin 🙂
Oppakken en dragen mag, maar dan net zoals je een chihuahua zou dragen! Dus geklemd tussen je arm en lichaam, elke andere manier dragen zorgt gegarandeerd voor krassen omdat ze het te eng vind. En soms moet je ze wel eens oppakken dus het was best een puzzeltocht met haar. Ze ligt vaak in de ondersteboven houding en miauwen doet ze niet. Als ze aandacht wil dan komt ze naast je zitten en kijkt je doordringend aan, reageer je dan nog niet dan komt er een prt geluidje uit haar en dat klinkt dan ook nog eens zo beschaafd en verschrikkelijk lief dat je haar wel moet aaien. Werkt trouwens ook prima als je een mindere dag hebt, ze heeft mij zo weer opgevrolijkt met dat geluidje. En zo eten gericht als Knuffie is, zo is zij totaal niet!! Ze vind zelfs geen enkel snoepje lekker en weigert ze te eten. Alleen zo af en toe 2 likjes kattenmelk en de dame is weer tevreden en rent dan door het huis alsof ze de hoofdprijs heeft gewonnen.
En rennen doen ze!! Elke dag minstens 2 keer is het gekkenuurtje bij ons thuis, dan rennen ze achter elkaar aan door het hele huis. Muis springt dan met het grootste gemak over alles heen, vaak zonder iets te raken en dan hoor je weer een harde plof als Knuffie het ook probeert en net mis springt. En die kop van hem dan, helemaal beteuterd en hij snapt er niets van.
We zijn superblij met de schatten en zouden ze niet meer kunnen missen!
