Katten en hun onhandige eigenschap om door gaten te kruipen… we kunnen er boeken over vol schrijven. Vandaag werkten wij samen met vervoersbedrijf HTM om kat Simba te bevrijden en te herenigen met zijn baasje, nadat hij ruim een week had vastgezeten onder metrolijn E.
Zaterdagavond rond 23.00 uur kwam de eerste melding bij ons binnen: voorbijgangers hoorden gemiauw van achter het beton. We namen poolshoogte. Niets te horen en niets te zien, voor zover dat mogelijk was van buitenaf. We constateerden dat we zonder de hulp van de HTM niets konden doen: we konden niet bij de “geheime kamer” komen zonder een rooster weg te halen. De opening die er zit, is voor de gemiddelde kat groot genoeg, maar voor de gemiddelde mens veel te klein. Er zat niets anders op dan te wachten tot maandag op de technische dienst. Wat wij toen nog niet wisten was dat er bij de politie en de HTM een week eerder al meldingen van gemiauw waren binnengekomen.
Dat hoorden wij de volgende dag en die extra informatie was voldoende reden om niet tot maandag te wachten. Zondag hebben we over en weer gebeld met HTM: konden we niet toch al een vangkooi neerzetten? Zouden we misschien in de nacht iets kunnen doen, als de metro niet rijdt? Zo gezegd, zo gedaan: zondagavond laat werd de vangkooi alsnog geplaatst.
Toen wij maandag opnieuw op de locatie aankwamen, dachten we de vangkooi precies dicht te horen vallen. En ja hoor, de kat kon het lekkers niet weerstaan en zat vast in de kooi. Een van de medewerkers van de HTM kroop de loze ruimte in en gaf de vangkooi via een smalle tussengang door aan zijn collega en aan onze chauffeur.
En dan blijkt maar weer hoe belangrijk het is om je kat te laten chippen. Dankzij de chip en de goede registratie was het baasje snel gevonden. We hebben Simba meegenomen naar ons hospitaal, waar Simba’s baasje hem nog dezelfde middag kwam ophalen. Zij had zich nog geen zorgen gemaakt omdat Simba wel vaker lange tijd weg is en hij ook eten krijgt bij een buurvrouw. Later bleek dat de buurvrouw hem al anderhalve week niet had gezien. Het kan dus goed zijn dat Simba al die tijd opgesloten heeft gezeten.
Het verhaal krijgt nog een staartje. Later bleek namelijk dat we ongeveer vier jaar geleden op precies dezelfde plek een andere kat hebben gered, ook een rood met witte kater. En hij heette ook Simba. Hoe toevallig!
Een derde keer zal het gelukkig niet gebeuren, want de technische dienst van de HTM gaat ervoor zorgen dat de opening gedicht wordt. Twee keer is scheepsrecht in dit geval.
