Weken had ik de asielwebsites afgezocht naar leuke katten en ineens stonden ze daar bij de Dierenambulance: Cody en Sanna. Broer en zus, gevangen bij een zwerfkattenactie in Den Haag.
Ik heb ze dezelfde dag opgehaald. In het asiel was ik al gewaarschuwd, dat de katten waarschijnlijk een paar dagen moesten wennen. Vriendelijk wuifde ik dat een beetje weg, maar inderdaad: ze verdwenen linea recta achter een kastje in de gang. Ik wist niet eens dat daar ruimte was voor twee katten.. Ze kwamen alleen tevoorschijn als ik niet in de buurt was. Deze situatie duurde twee (voor mij) hele lange dagen. Ik heb nog nooit zoveel gekropen, gebukt, gehurkt, gelegen, gezeten en gesmeekt als in die twee dagen.
Op de derde dag besloten ze waarschijnlijk dat ik niet eng was en werden ze de lieve katten uit jullie beschrijving. Guusje (vroeger Sanna) is het meest aanhankelijk, blijft veel bij me in de buurt en geeft al springend kopjes. Karel (vroeger Cody) is wat stoerder, geeft kopstoten, is druk bezig zijn territorium in de wijk te vergroten en is heel erg vocaal. Begint drie tuinen verderop aan te kondigen dat hij naar huis komt.
Jullie hebben er goed aan gedaan Guus en Karel samen ter adoptie aan te bieden, want ze zijn gek op elkaar. Aandoenlijk liggen ze als yin & yang ineengerold te slapen, maken samen de buurt onveilig en stoeien veel met elkaar. En ze zijn niet bang aangelegd: bezoek wordt altijd begroet!
Dank jullie wel dat ik Guus en Karel heb mogen adopteren! Ze brengen veel reuring en gezelligheid (en wat gesloopte meubels…) met zich mee en ik hoop nog heel lang van hun gezelschap te mogen genieten.
