De zon schijnt en ook zeehonden genieten hiervan. Ze liggen soms lekker op het strand om even uit te rusten. Wandelaars belden ons over een jonge zeehond die aan de kant lag. Voor de zekerheid zijn wij gaan kijken of het jong geen gevaar loopt. In drukke gebieden met veel wandelaars en loslopende honden komen de zeehonden niet aan rusten toe, terwijl dat wel belangrijk is.
De grijze zeehondpup lag alleen op het strand en de moederzeehond was nergens te bekennen. Ze is misschien voedsel aan het zoeken, maar ze kunnen elkaar ook zijn kwijtgeraakt…
Het jong zag er gezond uit, dus was het niet nodig om hem te verplaatsen. Wel gingen we de jonge zeehond observeren. We hebben de zeehond gemarkeerd, door middel van een stip op zijn rug met biologische afbreekbare verf. De kleur staat voor de regio waar hij gevonden is. Als er morgen wordt gebeld voor de zeehond, dan weten we door de gekleurde stip of het om dezelfde zeehond gaat. De verf is niet schadelijk voor de zeehond en de zee.
Een dag later zijn we gaan kijken of de zeehond er nog steeds lag. Als dat zo zou zijn, dan zouden we hem hebben gewogen en als het gewicht niet goed zou zijn, dan had de zeehondenopvang ervoor kunnen kiezen om hem mee te nemen. Maar gelukkig: de jonge zeehond was inmiddels weer vertrokken en we hebben geen nieuwe meldingen meer gehad. Misschien is moederzeehond weer teruggekomen of misschien is hij er zelf vandoor gegaan. Maar het belangrijkste: hij heeft onze hulp niet nodig en hoeft niet naar de opvang.
Beeldmateriaal: Ivar Gieles.
