Beste Cherinda & team van het Dierenhospitaal,
Heel leuk jullie mailtje, ik deel maar wat graag hoe het nu met hem gaat! Marius “luistert” nu al een tijdje naar de naam Jack. Want één oog, dus hij is ons piraatje.
Jack heeft zich heel snel thuis gemaakt hier en lijkt daarbij totaal niet gehinderd door zijn gebrekkige zicht. Hij wandelt over het wankele koffietafeltje van de ene naar de andere luie stoel, klimt op de eettafel als daar iets staat wat lekker ruikt en vindt overal in de tuin kruip-en-sluip door plekjes. Wij zijn helemaal dol op hem en heel gelukkig dat hij bij ons woont.
Een aantal weken nadat Jack thuis kwam begonnen we kale en dunne plekken in zijn vacht te zien en leek hij niet zo lekker in zijn vel te zitten. Samen met de dierenarts ben ik op zoek gegaan naar de oorzaak van zijn jeuk en na een eliminatiedieet bleek dat hij waarschijnlijk gevoelig was voor iets in zijn eten. Hij krijgt nu al een aantal weken hypoallergeen voer waardoor hij ontzettend is opgeknapt. Hij is een dappere vent en geeft geen kik tijdens de dierenarts bezoekjes! Wel zag ik aan hem dat hij het niet altijd laat weten als hij iets niet zo prettig vind of een beetje overprikkeld is. Door hem veel te observeren en te leren kennen herken ik dat nu, en zorg ik dat hij voldoende rust krijgt om prikkels te verwerken.
Jack is een onwijze knuffel. Het liefst slaapt hij iedere avond op bed, maar hij gaat niet liggen voordat hij zijn plekje uitgebreid heeft gekneed. Dit gebeurt dan ook altijd onder luid gespin (maar écht luid). Hij slaapt tot ik ‘s ochtends wakker wordt, en blijft geduldig zitten wachten tot ik m’n ogen echt open doe en hem aanhaal. Dan is het aan! Eerst moet er geknuffeld worden, dan wandelt hij mee naar de wc en blijft net buiten de deur wachten tot ik klaar ben en naar de keuken loop. Ik doe dan altijd de deur open zodat hij even kan ‘tuinieren’, aka, zijn behoefte kan doen. Hij doet het ook netjes op de bak, maar buiten is toch wel het favoriet. Hij graaft eerst driftig een gat en gaat er echt voor. Hij heeft sterke voorpoten en schouders en grote poten en is bezig als een soort bouwvakker. Wanneer hij klaar is wordt met evenveel ijver en grondigheid het gat weer gevuld en zijn mijn planten weer bemest, haha. Dan komt hij terug naar binnen voor meer aandacht en natuurlijk ontbijt. Hij houdt van eten!
Na zijn ontbijt houdt hij zich bezig met een van zijn twee favoriete hobbies: op de schutting zitten of nog een dutje doen op bed. Die schutting, dat bleek een dingetje. Het is de enige schutting in de tuin waarbij de planken verspringen en er dus een beetje ruimte tussen zit. Jack had al heel gauw door dat hij als een soort trappetje omhoog kon klimmen! Sindsdien is er een continue krachtmeting tussen ik die van alles tegen te schutting zet om het hem onmogelijk te maken, en Jack die dan toch ergens een plekje vindt om omhoog te kruipen. In het begin plukten we hem er onmiddellijk van af, maar naarmate de tijd verging zagen we dat hij niet zo geïnteresseerd is in de wereld aan de andere kant van het hek. Hij wil gewoon graag klimmen en avonturieren! Tegenwoordig mag hij er op blijven zitten zolang er iemand thuis is en hem een beetje in de gaten houdt en vaak doet hij daar dan ook een dutje.
De dag vult zich verder met wandelingetjes door tuin en huis waarbij alles geïnspecteerd wordt, knuffelen en spelen. Het allerliefste speelt hij onder de eettafel met een touwtje. Onze eettafel staat op een kleed en door de stoelen dan opzij te schuiven creëren we een groot en veilig speelveld. Op het kleed heeft hij grip en hij weet waar de vier tafelpoten zijn, dus het is een veilige omgeving voor hem om lekker te rennen en gekke sprongen te maken. Jack is een ontzettend goede jager, op zijn gehoor jaagt hij dan zo snel achter het touwtje aan dat wij soms zelfs schrikken van zijn reactiesnelheid en gauw een hand terug moeten trekken. Maar pijn doet hij je nooit. Zodra Jack je hand voelt zijn z’n nageltjes ingetrokken en laat hij los. Ik denk dat hij vroeger de baas van de buurt was, zo aan zijn vaardigheden te zien.
Hij is ook zeker niet bang om een passerende buurtkat te laten weten dat dit zíjn tuin is. Er zijn een aantal buurtkatten die onze tuin als doorgang gebruiken en Jack gaat altijd even kijken als hij ze hoort. Hij is niet agressief en loopt vriendelijk op ze af met een zacht miauwtje, maar als ze iets doen wat hem niet zint jaagt hij achter ze aan tot ze de schutting op sprinten en wegduiken. Daar kan hij ze natuurlijk niet volgen. Er was laatst echter één uitzondering op de regel… Jack had even een poezenvriendin! Een krolse poes van een van de buren is hem een aantal dagen lang op komen zoeken. Urenlang hebben ze samen door de tuin gedarteld, kroelend, miauwend en met zo hier en daar een mep als ze hem niet met rust wilde laten. Ze was er de hele dag af en aan en toen dat ophield heeft Jack nog een paar dagen miauwend in de tuin gelopen. Het leek een beetje op Simba en Nala uit de Leeuwenkoning en was erg vertederend om te zien.
Zoals jullie kunnen lezen heeft Jack een heerlijk leventje en ik denk dat hij hier erg op zijn plek is. Ik heb echt een maatje aan hem en dat is fijn. Hij is een beetje mijn emotional support animal en zorgt er met zijn relaxte levenshouding en oneindige gekroel voor dat ik me altijd een beetje beter voel wanneer het leven niet zo makkelijk is. Ik hoop dat Jack nog heel lang bij me blijft en een heerlijke oude huistijger wordt en verheug me bij iedere thuiskomst op zijn gezellige “waar was je nou, ik wil aandacht, ik wil naar buiten”-geluidje.
Wat ben ik blij dat jullie Jack vonden, binnen brachten en oplapten. Hij maakt mijn leven een beetje mooier! Ik hoop dat jullie hebben genoten van het verhaal over zijn leven en zal in de toekomst zeker nog een update sturen.
Lieve groet en een poot,
Van mij en van Jack (ook wel genoemd “Monsieur Jacque”, “Piraat”, “Little Bubba”, “Tank” en “Buddy”)
