Laatst reed onze ambulancechauffeur Hugo naar een familie in de Martin Luther King laan. Ze hadden een ekster gevonden met een gebroken pootje. Eenmaal aangekomen bij het gezin wist Hugo niet wat hij zag.
De kinderen des huizes hadden zich vol liefde ontfermd over het vogeltje. Ze hadden zich eerst helemaal ingelezen over de ekster. Zo wisten ze dat eksters intelligente vogels zijn met een fascinerende leefwijze. Tot hun derde levensjaar leven eksters in ‘jeugdbendes’, daarin doen ze de ervaring op die een ekster nodig heeft om jongen groot te kunnen brengen.
Verder wisten ze dat eksters er om bekend staan dat ze glimmende voorwerpen en lepeltjes ‘stelen’ om naar het nest te brengen. Dit gedrag komt voort uit de onverzadigbare nieuwsgierigheid van de vogels; alles dat er ‘anders’ uitziet, wordt onderzocht en eventueel begraven onder enkele bladeren voor later gebruik.
De lieve meiden hadden ook een heel mooi doosje gemaakt, een armband voor de ekster en allemaal tekeningen. Toen Hugo vroeg waarom ze dat allemaal hadden gedaan, zeiden ze: ‘Om de pijn te verzachten.’
Dat zijn van die momenten dat het extra goed voelt om ambulancechauffeur van de dierenambulance te zijn…
stockfoto
