Het gaat heel goed en hij heeft een nieuwe naam gekregen: ‘Giò, dat is kort voor Giorgio. Voor de uitspraak Joe. Mijn oudere poes heet Gioia, Italiaans voor vreugde, blijdschap.
En vreugde brengen ze mij en elkaar, want ze zoeken elkaar op en spelen samen. In de ochtend als ze net wakker zijn, geven ze elkaar likjes op hun kopjes. Zo lief! We konden het niet beter treffen.
Ik denk dat hij niet lang zwervertje is geweest, want al direct wist hij de kattenbak, eten en drinken te vinden. Hij eet heel netjes al zijn eten op en maakt niets vuil. En het is een echte charmeur als hij iets wil. De dierenarts zei dat hij 6 tandjes mist aan de voorkant. Maar, zei hij, dat hebben raskatjes vaak. Hij denkt dat vader of moeder Siamees is. Groetjes van ons!
