De tweede week van 2018 zit er al bijna weer op en in de volière van Vogelasiel de Wulp heeft een ekster het hoogste woord. Het klinkt als: ‘Tjiep, tjieppiep, tjiep!’ Wat een vrolijk vogeltje! Dat was vlak voor de jaarwisseling wel anders…
Op 29 december reed ambulancechauffeur Anita met grote spoed naar Oosteinde Voorburg. Het was koud en nat die dag. Aangekomen op de plek van bestemming trof onze Anita de meldster, die haar op een ekster wees, die aan de overkant van de sloot ondersteboven aan een tak boven het water hing. Anita zag dat de vogel vast zat met de bovenste punt van zijn vleugel en daar hulpeloos in de natte sneeuw bungelde.
Van de meldster kreeg Anita toestemming om het terrein aan de overkant van de sloot te betreden. Het was zo rond de feestdagen een fraai gezicht, al die hulsttakken in de bosjes, maar voor een reddingsactie was het wat minder handig. Al knippende baande onze nijvere chauffeur zich een weg door de dichte begroeiing om bij de waterkant te komen.
Toen ze eenmaal bij de ekster was aangekomen, zag ze dat om de bovenste punt van de vleugel visdraad heen zat. Dat draad, inclusief grote dobber, was vervolgens strakgespannen tussen de linkertak en de rechtertak. Met engelengeduld en met een zekere voorzichtigheid, want je zou door de natte sneeuw maar uitglijden en in de sloot terecht komen, lukte het Anita, geholpen door de meldster, uiteindelijk om het visdraad door te knippen en de vogel te pakken. Het was belangrijk dat de ekster niet zou ontsnappen, want hij moest meteen worden nagekeken. Niemand wist tenslotte hoe lang hij daar al hing.
In de ambulance werd de ekster onderzocht. Die was drijfnat, onderkoeld en vrij mager. Het visdraad zat nog om zijn vleugelpunt. Er was geen twijfel mogelijk. Dit vogeltje moest zo snel mogelijk naar vogelasiel De Wulp om warm te worden, aan te sterken en om te controleren of zijn vleugel nog in orde was.
En nu, een paar weken later, na eerst in een warmtekooi te zijn gezet om bij te komen en vervolgens aan te zijn gesterkt met voedsel en rust, heeft de ekster, die ook godzijdank niets aan de vleugel mankeerde, het hoogste woord. Een dezer dagen wordt hij dan ook vrijgelaten.
Gelukkig nieuwjaar, vogeltje. Volgens ons had 2018 niet beter kunnen beginnen voor je!
nat, koud, mager en in shock onderweg naar Vogelopvang De Wulp
aangekomen bij De Wulp, hoppatee, gelijk in een lekkere warmtekooi
en een weekje later heeft Ekster alweer het hoogste woord 🙂
