Twee wandelaars zien aan het Bitterzoetpad in Ypenburg een fuut die duidelijk in nood is. De vogel is verstrikt geraakt in visdraad. Ze bellen ons en blijven bij de fuut staan tot wij zijn gearriveerd. De fuut is duidelijk in paniek en heeft zich inmiddels flink vast gezwommen rond een paal van de fietsbrug. Hierdoor is het visdraad zo strak rond zijn nek komen te zitten, dat de watervogel al benauwd aan het worden is. Haast is dus geboden.
Met een net weten we het dier enigszins omhoog te tillen. Met een schaar knippen we het draad door en halen de fuut verder omhoog. Snel pakken we de fuut uit het net en we verlossen het dier van het visdraad rond zijn nek en snavel.
Hij moet even bijkomen maar al gauw begint hij te spartelen. Dat is een goed teken. We zetten de fuut in ondiep water zodat we hem gemakkelijk kunnen pakken als hij toch niet sterk genoeg blijkt te zijn. Gelukkig is dat niet nodig, hij zwemt statig weg … eind goed, al goed!
We kunnen het niet vaak genoeg zeggen: ‘Hengelaar, ruim je visgerei achter je op!’
