Dit alles gebeurde op dinsdag 29 augustus, een prachtige zomerdag met temperaturen van 27 graden. Overal stonden de ramen en deuren open. Zo ook bij een gezin in oud-Rijswijk, die op de eerste etage wonen (zie foto). Met z’n drieën zaten ze in de voorkamer naar de tv te kijken. Opeens kwam er vanuit de achterkamer een duif naar binnen gevlogen, achtervolgd door een enorme roofvogel (volgens melder vloog de roofvogel 1 a 1,5 meter achter de duif aan). De duif sloeg in de achterkamer opeens linksaf en belandde onder de eettafel, terwijl de roofvogel nog even rechtdoor vloog, totdat hij niet verder kon en op het kantelraam belandde, achter de gordijnen. De mensen schrokken zich rot.
Meteen werden we gebeld en ambulance-chauffeur Anita, die toevallig ook nog een echte vogelliefhebster is, reed er met spoed naartoe.
Aangekomen op de bestemming zag ze mensen op straat staan die naar de overkant keken en daar zag onze chauffeur de roofvogel op het kantelraam zitten. Het bleek een valk te zijn. Met ringen om. Dat betekende dat de vogel een eigenaar had.
Het dier was hevig gestresst, hijgde en fladderde, maar kon niet wegkomen. Anita zag dat de valk van het springen tegen het raam al wat schaafwondjes aan de poten had.
Een ding was zeker en dat was dat deze vogel zo snel mogelijk uit zijn benarde positie moest worden bevrijd. Bij roofvogels is het niet de snavel, maar de klauwen die gevaarlijk zijn. Snel deed Anita haar handschoenen aan, waarna ze op de vensterbank ging staan om de vogel bij zijn poten te pakken. Ook vroeg ze aan de melder om de vogel een doek over zijn kop te leggen, zodat hij wat rustiger zou worden. Daarna heeft ze hem meteen in de gereedstaande grote bench gezet.
In eerste instantie werd de vogel naar de dierenambulance gebracht (was vlakbij), zodat de vogel eerst even tot rust kon komen. Die avond is hij naar Vogelopvang De Wulp gebracht (daar hebben ze ook de ringnummers genoteerd). Afgelopen vrijdag is de jonge valk naar een andere opvang verhuisd omdat De Wulp niet over geschikte huisvestingsruimte beschikt en er langere tijd voor nodig is om de eigenaar te vinden (een Duitse eigenaar welteverstaan).
En de duif? Voordat Anita kwam, heeft de melder de stadsduif onder de eettafel vandaan gehaald en hem vrijgelaten, waarna hij er natuurlijk snel vandoor ging. Dat heet geluk hebben!
