Hallo iedereen,
Ik zag jullie nummer in de telefoon toen ik thuiskwam van boodschappen. Ik zou bijna elk van de laatste vier weekeinden mailen, maar het kwam er niet van. Droppie is voor mij de goede keuze geweest en zo te zien en horen andersom ook. Een fantastisch lief aanhankelijk dier.
Mijn dochter en haar vriend hebben voor Diego hun hele tuin ‘over-net’. Dat is hier niet mogelijk omdat er een boom middenin de tuin staat, die de vijver voor teveel zon behoedt. Maar ik zag hoe vreselijk graag Droppie na 3 weken binnen gezeten te hebben, naar buiten wilde. Echt vrij laten durfde ik nog niet.
Mijn dochter en haar vriend zijn dat weekend gekomen en hebben een ren gemaakt. Ik zit op het terras dat aan huis grenst nu als het ware in een kooi. Die maandagochtend zat ik daar te ontbijten. Droppie nam een aanloopje….en was weg, ondanks de stroken net die horizontaal naar binnen waren gespannen. Ik begreep er niets van…. 5kg op de kop en zo snel?! Maar eerst was er de schrik. Zou hij terug komen? Ik kon hem redelijk volgen en hij was de goede kant opgegaan. Van de ene achtertuin naar de andere, maar gelukkig niet de kant op die naar de straat voert.
Buren (stuk voor stuk dierenliefhebbers hier, met eigenlijk in elk huis wel honden en/of katten) op de hoogte gebracht en steeds weer gekeken. Gelukkig kwam hij uiteindelijk op mijn roepen terug.
Uiteraard is de ren daarna echt cat-proof gemaakt, want zo zag ik de volgende ochtend, hij duwde met zijn kop het net heel makkelijk van een haakje, vandaar de snelheid van ontvluchten; er is toen meteen een koord doorheen gehaald en om de balk geslingerd. Nu dient die alleen nog voor als ik ‘s morgens weg moet of ‘s avonds op tijd naar bed wil.
Hij is een meester in het ontsnappen: de deurkrukken staan door het hele huis al omhoog en de haakjes op alle deuren voor Sytze destijds, bleken voor deze meneer net te groot, dus zijn vervangen!
Droppie heeft stoer, met die nare mauw die jullie wel kennen, de katers die deze tuin wel bezochten verjaagd, en vriendschap gesloten met een buurpoes/kitten die afgelopen vrijdag is gesteriliseerd. De straat heeft hij uiteraard wel ontdekt, en ook al heel snel. Hij is een keer pas ver na middernacht terug gekomen nadat hij waarschijnlijk via weer andere tuinen met een baas met hondje is meegelopen. Hier, achter onze tuinen, over een sloot is nl een park en ik had hem net ervoor in tijgersluipgang een teckel zien belagen waarna ik hem uren kwijt was en maar in de woonkamer met open tuindeur ben gaan slapen tot hij terug was. Bij mijn vorige kater Sytze was ik al ondersteboven wanneer die drie kwartier uit zicht was, maar nu ben ik heropgevoed.
Droppie is net meer buitenkat dan ik bedoeld had, maar hij komt eigenlijk altijd na uiterlijk 3uur terug, want dan stuurt zijn lege maag hem hierheen. Het is een ondernemend dier, maar dat is geen wonder op deze leeftijd.
Bedankt voor de belangstelling. Je ziet nu ook meteen waardoor mailen een punt voor mij is: ik weet dat ik zoveel te vertellen heb….ik kan nooit stoppen!
Hartelijke groet allemaal, P.
