Bij deze stuur ik jullie een update over Wesley, die nu Droppie heet.
Droppie doet het geweldig, hij ontwikkelt zich als een bijna normaal kitten. Af en toe een racekwartiertje en vervolgens weer slapen.
De eerste dag was alles nieuw en zoals jullie al zeiden is hij nogal prikkelgevoelig. Die dag bleef hij dan ook op onderzoek uit gaan. Wel is nu gebleken dat wanneer wij rustig ontspannen op de bank gaan zitten/liggen hij dat ook reflecteert en zich ook ontspant. Ontspannen lukt hem niet als hij kip, yoghurt of bockbier ruikt, dat wil hij ook.
Onze 2 jaar oude Flicka is een onzekere poes en liet zich de eerste dagen niet meer zien. We hebben haar een paar keer naar binnen gedragen en laten weten dat het ook nog steeds haar huis is. Droppie dacht ondertussen dat het huis van hem was.
Nadat Flicka haar eigen stoel weer geclaimd had, kon ze ontspannen en na een week deed ze de eerste pogingen om hem uit te nodigen tot spelen. In die fase zitten we nog steeds. Droppie kijkt graag wat Flicka allemaal doet, volgt haar en daagt haar uit, maar als zij dan een schijnbeweging zijn kant op maakt, begint hij gelijk te blazen en grommen. Dan loopt ze rustig weg en speelt zelf wat. Van de week had ze buiten een muis gevangen, en nadat zij er mee klaar was heeft Droppie er nog uren mee gespeeld.
‘s Nachts gaat Droppie nog altijd graag op zijn handdoek liggen met zijn apie, en soms haalt hij zijn apie ook als hij bij ons op de bank ligt. Waaraan je goed kunt merken dat hij te vroeg bij zijn moeder is weggehaald, is dat hij trappelt met zijn vlijmscherpe nageltjes uit, en dat hij zich ergens in wil vastbijten als hij wil trappelen. Dat zou zijn moeder nooit goed gevonden hebben.
Erg leuk is dat hij vaak zijn speelgoed komt brengen als hij wil spelen. Wat hij nog wel moet afleren is om een hand ook als speelgoed te zien, want onze handen en onderarmen zitten vol beten en krabbels. Bij ons in huis is de regel: een hand is om te aaien, niet om mee te spelen.
Hartelijke groeten uit De Lier
