Het is alweer ruim vijf jaren geleden dat ik na een half jaar zonder huisdier -kater Sytze was in dec overleden- op zoek was naar een nieuwe huisgenoot. Zoekend op internet vond ik jullie en een foto van Droppie met het onderschrift: zachtaardige kater. Hij was 29 april aangereden, had o.a. een gebroken onderkaak en was best lang verpleegd voor hij toen ter adoptie werd aangeboden.
Doordat ik in die vakantietijd op kater Koos van mijn zoon paste, was het nog spannend of Droppie over een paar weken met mij mee kon gaan of dat een ander mij voor zou zijn. 3x reed ik van het midden van het land naar Droppie en ja, toen mocht hij gelukkig mee. Ik zou heel veel meer kunnen vertellen, maar dit was even voor hen die dit lieve dier misschien hebben gekend.
Geen moment heb ik spijt gehad van al die km’s! Zo’n lieve kater inderdaad en door een paar onhandige klimpartijen van hem waardoor ik hem moest ‘redden’, merkte ik al spoedig dat hij een diep vertrouwen in mij had gekregen. Een, soms tweemaal per jaar moet ik een paar nachtjes van huis. Dan krijgt hij meermalen per dag aandacht en liefde van mensen die hij best heel aardig vindt, maar ja, zij zijn toch niet zijn mens en eenmaal weer thuis wijkt hij een tijdje letterlijk niet van mijn zijde. Langer dan die 2, een heel enkele maal 3 nachten kan ik hem (of mijzelf?) dan ook niet aandoen.
Vanmorgen maakte ik weer eens een paar foto’s en daardoor kwam ik op het idee van deze mail. Veel succes verder met jullie werk. En wat bén ik blij dat ook Meneer Kater een huisje heeft gevonden!
