Hoi lieve feestboek vrienden, hier weer een blogje..
Wederom een week voorbij, en wát voor een week. Nu ik redelijk goed kan lezen, en overal mijn grote oren te luister leg, hoor en lees ik van alles. Misschien zelfs wel een tikkie te veel.
Eerst hoorde ik iets over een hoop commotie, omdat er een soort kast was gevallen. Vervelend hoor, maar zoveel rumoer er omheen begreep ik niet. Totdat ons stille paard, jullie weten wel Njàla, opeens hinnikte: “die naam is niet alleen een soort kast, suffie… Maar een kabinet is ook een verzameling van Ministers, Staatssecretarissen en onderministers, die het land besturen. En dát kabinet is dus gevallen sufferd!”
Al die personen tegelijk gevallen? Met z’n allen in één kast? Waar ze dat in vredesnaam vandaan heeft mag Joost weten, en Joost? Die ken ik ook niet.
Het schijnt toch te kloppen, want Ramses gaf haar in het voorbij lopen een goedkeurend bééééé. Nou ik vind het peentjes, want ik begrijp er niets van.
En toen, als mooie afleiding, viel er in dit nieuwe jaar ineens wat sneeuw! Heel vaag, uit mijn jeugd kon ik me sneeuw herinneren, koud en nat. Lies niet en dat was te merken! Als een dolle liep ze heen en weer te rennen en probeerde de vlokjes op te eten. Na verloop van tijd merkte ze dat je er ook wel koud en nat van werd, en kwam ze gauw naar de droge stal.
Liet jullie laatst al weten dat Lies en ik op dieet moeten, uiteraard vinden we dat onzin, alhoewel het ongetwijfeld goedbedoeld zal zijn. Maar ik heb nu een extra snack-plek ontdekt.. Maar houd het alsjeblieft voor je hoor, niet door vertellen, hè! Sssssshhhhtt….
Het zit zo…. Eind van de dag wordt dat witje, je weet wel dat bijdehandje: paard Njàla, naar haar stal gebracht. En ze krijgt dan super lekkere brokken. Ik lift dus gewoon mee naar binnen, en duik gelijk in die kuip waar die brokken liggen. En Njàla die probeert ook wel wat brokjes te grabbelen, maar ik trek dan gewoon de hele kuip naar me toe. Die verzorgster van dat paard probeerde me wel weg te duwen en buiten te zetten, maar als het om een snackie gaat… dan ben ik zo waanzinnig behendig, joh!!
Jaaaaaaaaa, daar kunnen jullie misschien wel om lachen, maar zo’n verplichte dieet periode valt om de peentjes niet mee. Daar moet ik ook eens mee stoppen, om steeds peentjes te zeggen, klink niet volwassen denk ik zo. En trouwens als ik maar aan peentjes denk, loopt het water uit m’n bek. Jullie zeggen geloof ik mond? Niet dan, ja toch!
En nu we het toch over eten, te zwaar zijn, en dat soort zaken hebben. Wisten jullie dat er geiten zijn die wel 140 kilo wegen! Daar ben ik ondanks het ‘te zwaar zijn’ maar een kleutertje bij! Dat zijn Boergeiten, een geiten ras dat begin 1900 ontstaan is in Zuid-Afrika door Nubische geiten te kruisen met Europese en Indische geiten. Maar goed dat we hier niet zo’n gozer hebben, want die loopt dwars door de hekken heen, als hij zou willen!
Er is trouwens ook weer een partij nieuw hooi voor ons binnen gekomen. Hopelijk smaakt het, het ruikt in ieder geval toppie.
En Jaaaaaaaaaaa…. het is zover! De eerste hekken van de nieuwe hanen verblijven zijn binnen!! Er zijn er zelfs al een aantal geplaatst. Het was opeens hartstikke druk bij ons, want velen hielpen mee met bouwen. Natuurlijk is het nog niet klaar, maar in ieder geval een goed begin.
Wordt, denk ik, ook nog lachen, maar houd dit ook nog effe voor je: Ik zag vanmorgen dus die ouwe Brombeer, met een zogenaamd ‘deskundige’ blik naar die verblijven staren. Ik erbij en mee staren natuurlijk, want zo hoor je nog eens wat.
Hoorde hem mompelen: “Huh, moeten die deuren niet andersom, nu heb je een soort instap van een halve meter.”
Ik keek ook eens naar de deuren en ging nog wat dichter bij hem staan. En hoorde hem nog net zeggen: “Wel handig, een haan die de kuierlatten wil nemen, dat lukt zo niet!” Verder onverstaanbaar mompelend begon hij de stoep te vegen.
Als die nieuwe behuizing in gebruik wordt genomen, en Brombeer werkt gaan we er maar eens goed voor zitten. Zo’n hoge instap met zijn gammele knieën, haha!!! Hij stapt al moeizaam over een hooispriet, dus dat wordt nog lachen!
Dat was het weer voor deze week vrienden…..
Dikke Mehhhhhhhh, Remy
Lekker knabbelen bij mijn ‘grote vriendin’ Njàla ⤵️
Sneeuwstorm: niet mijn ding hoor…. en Lies vindt het achteraf ook waaaaaaar-de-loos!
Die hanen rennen krijgen eindelijk een beetje vorm
