Begin november krijgen we een melding over een poes die onder een vlonder ligt bij het Centraal Station. Bij aankomst blijkt dat we net genoeg ruimte hebben om een hand door te steken. Als we een ‘bergje stof’ weg willen halen, blijkt het een pasgeboren kitten te zijn. Met veel moeite weten we de langharige moeder en nog een kitten te pakken. Moeder baart op dat moment nog een kleintje … Snel pakken we het hele stel in. Onderweg naar ons dierenhospitaal wordt er nog een kitten geboren. De kleintjes die onder de vlonder hebben gelegen zijn koud en we leggen ze in de couveuse samen met moeder. Tot slot wordt er nog een zusje geboren en de familie lijkt compleet. Als moeder heeft gegeten en de kittens zijn opgewarmd, verhuizen ze naar een groot hok in de opvang. Later zien we verdachte plekjes bij de kleintjes en ons bange vermoeden wordt bevestigd … Moeder en de kleintjes hebben een schimmelinfectie. Gelukkig zijn ze onderbracht in onze quarantaine en is het niet verspreid door het hospitaal. Er zit niets anders op dan de lange haren van moeder af te scheren. Het hele stel gaat nu wekelijks in bad en krijgt medicijnen tegen de schimmel. Omdat het ook besmettelijk is voor mensen, hijsen we ons meerdere malen per dag in een pak. Het wordt een dagelijkse routine … pak aan, handschoenen aan, een mondkapje voor … Gelukkig werkt het goed en de schimmelplekjes verdwijnen langzaam maar zeker. We hebben onlangs weer getest en we hopen dat moeder en de kleintjes binnenkort schimmelvrij zijn en dat we een huisje voor ze kunnen zoeken … tot die tijd blijven ze hier. Gelukkig groeien de kittens als kool en rennen en spelen ze veel. Tot ze tevreden in slaap vallen …
