André (66) en Jan (68) zijn een bijzonder chauffeurs-duo op de Dierenambulance. Maar daar komen we zo nog op terug. Want eerst moest er een gans worden geholpen, die op het eilandje tussen de woningen bij de Schoorlaan, was gesignaleerd met vermoedelijk een mankement aan een van de vleugels. Toen het tweetal arriveerde nam de gans de poten en liet zich in het water glijden.
De boot van de Dierenambulance moest er toen aan te pas komen om de gans te kunnen vangen. André bleef op het eiland om de vogel daar te kunnen onderscheppen, terwijl Jan de boot handig door het water manoeuvreerde en de melder in een rubberen kano, eigendom van hemzelf, de andere kant op ging om zo alle vluchtwegen af te kunnen sluiten. André, lachend over die kano: ‘Voor geen goud dat wij daar in gingen zitten!’
Uiteindelijk kon André de gans te pakken krijgen, die geschrokken van het botengeweld toch maar weer het eilandje op was gegaan. Het bleek een Canadese gans te zijn, herkenbaar aan zijn zwarte veren, zwarte kop en zwarte, lange hals, die vermoedelijk een gebroken vleugel had. André en Jan brachten de vogel vervolgens naar De Wulp, waar ze raad weten met zo goed als alle vogels.
Weer een klus geklaard voor het gouden duo. Vrijwilligers André en Jan zijn al meer dan 20 jaar de beste vrienden. De energieke pensionado’s (je zou ze echt geen 66 en 68 geven) gaan altijd samen op pad voor ons. Als de een niet kan, dan gaat de ander niet en omgekeerd. ‘We nemen het werk voor de ambu zeer serieus,’ vertelt André. ‘Maar daarnaast hebben we de grootste lol samen. Dieren zijn leuk, maar we zijn ook echte mensen-mensen. We vinden het fijn om contacten te maken en te leggen. Daarnaast geeft dit werk enorm veel voldoening en waardering. Je blijft toch onderdeel van de maatschappij. Als je ergens in je zestigste stopt met werken, dan stopt alles vaak. En daar zijn Jan en ik niet van. Het werken voor de dierenambulance houdt ons scherp, actief en jong.’
