The story of Chiara, (Rebecca) an amazing cat…
Je bent pas 7 jaar waarvan je 5 jaar op straat hebt geleefd. Daarnaast heb je in een asiel gezeten en ook nog eens voor langere tijd in het hospitaal. Rust, liefde en vreugde heb je amper gekend. En nu ben je zo… Ronduit geweldig! Ik ben heel blij en dankbaar dat ik jou heb ontmoet en wij nu samen zijn.
Regelmatig maak ik filmpjes voor Dier en Vriend TV van katten die bij de dierenambulance Den Haag e.o. zitten te wachten op een goed huisje. Zo ontmoet ik elke keer lieve katten, allemaal met hun eigen verhaal. Een van de katten was Rebecca, een lief maar heel angstig poesje wat ontzettend veel heeft meegemaakt.
Ik ging naar haar hokje, alleen nu zonder camera. Heel voorzichtig maakte ik contact met haar en voelde dat ze heel bang was, maar eigenlijk juist ook graag aandacht wilde. Ik werd opslag verliefd en besloot haar zelf te adopteren.
De dag van de adoptie
De volgende dag heb ik haar opgehaald. In de auto was ze doodstil van angst en thuis schoot ze gelijk onder de verwarming. (Foto 1) Natuurlijk heb ik haar met rust gelaten om rustig bij te laten komen. Wel heb ik mijn zelfgemaakte dieren relax cd opgezet zodat ze kon ontspannen. (De cd wordt ook afgespeeld in sommige kattenkamers bij de dierenambulance.)
Een nieuw leven een nieuwe naam: Chiara
Een paar uur later keek Chiara mij van onder de verwarming met bange oogjes aan. Heel rustig begon ik toen tegen haar te praten en ineens kregen wij echt oogcontact. Ik voelde hierbij een klik. Dit was zo geweldig! Het gaf een wederzijds gevoel van vertrouwen.
Even later kwam ze zelfs onder de verwarming vandaan, ging ze vluchtig de huiskamer bekijken en daarna onder de bank. (Ze kon de huiskamer niet uit, omdat het beter is eerst in één ruimte te beginnen.) Om verder het vertrouwen te winnen wurmde ik mij tussen de salontafel en de bank, praatte ik rustig tegen haar en gaf zo nu en dan wat brokjes die ik langzaam naar haar toeschoof.
Dag 2
De volgende dag lag ik weer tussen de salontafel en de bank, maar nu maakte ik een rijtje brokjes zodat ze wellicht onder de bank vandaan kwam. En ja hoor, tadaah, daar kwam ze! Ze keek wel schichtig om zich heel, haar staartje zwiepte als een gek, maar haar nieuwsgierigheid en doorzettingsvermogen overwon. Wel ging ze toen de brokjes op waren weer terug onder de bank.
Weer even later schoot ze ineens onder de bank vandaan en ging op het kleed zitten onder de salontafel. Toen ik de houding zag, wist ik dat dit eigenlijk niet de bedoeling was. Ze ging namelijk poepen en schoot daarna weer snel terug onder de bank.
Natuurlijk werd ik niet boos. (Dat zou ook het vertrouwen flink en waarschijnlijk zelfs voor altijd geschaad hebben.) Ze moest gewoon nodig en durfde nog niet naar de bak die in de keuken stond. Gewoon dus even opruimen en goed schoonmaken, klaar. Daarna heb ik natuurlijk wel een kattenbak onder de salontafel gezet en sinds dien gaat het prima.
Tegen de avond kwam ze weer onder de bank vandaan en ging wat meer de kamer verkennen. Ze sprong zelfs al even op de vensterbank (Foto 2) en daarna… echt zo geweldig, ze ging op een meter afstand heerlijk op de grond liggen, met haar buikje naar me toe. (Foto 3) En je zal het niet geloven, ’s avonds sprong ze al op de bank. Weliswaar was ze nog erg onrustig, maar wat een overwinning. Alleen de tv vond ze wel vreselijk eng. Zo eng dat ik hem maar heb uitgezet en weer de dieren relax muziek had opgezet.
Dag 3
De derde dag verliep eigenlijk hetzelfde, met het verschil dat ze zich duidelijk al wat zekerder voelde. Omdat ze de vorige avond zo bang was voor de tv had ik hem nu overdag alvast aangezet. De tv valt dan minder op omdat het buiten ook licht is. Dat ging prima en zelfs ’s avonds was geen probleem meer.
Totdat er op tv autogeluiden te horen waren. Ze schrok zich rot. Tja dat snap ik, ze moest als zwervertje daar altijd op letten natuurlijk. Omdat het in zo’n situatie zo ontzettend belangrijk is om niet in haar angst mee te gaan, (dieren nemen namelijk jouw gevoel over) heb ik hier helemaal niet op gereageerd en dat werkte uitstekend. De volgende dag reageerde ze dan ook totaal niet meer op deze geluiden.
De dagen erna
Elke dag ging het beter en went ze aan steeds meer geluiden. Als ik de woonkamer binnenkom rent ze naar me toe en ligt elke avond languit op haar warmtematje bij me op de bank. (Foto 4) Ook spelen we nu elke avond. In het begin alleen met muisjes, daarna met een hengel en ook met een voerbal. En dat is zo leuk! Ze begint namelijk al een klein beetje door te hebben hoe het werkt. Al moet ik nog wel de bal het meeste rollen. Ach, ik ben ook haar personeel toch.
Dagelijks relax moment
Dagelijks hebben we nu ook ons relax moment, meestal aan het begin van de avond. Als ik klaar ben met mijn werk, ploffen Chiara en ik samen op de bank. Even een moment voor onszelf. Dit zonder tv, telefoon of wat dan ook, alleen met de relax cd aan. We genieten samen van de muziek. Soms kijk ik dan even stiekem naar haar. Ze ligt er dan zo ontspannen bij, een lust voor het oog en een wonder hoe snel het is gegaan.
The perfect match
Kortom, het gaat geweldig en ben superblij met haar! Uiteraard geef ik haar alle tijd en ruimte om nog verder te ontplooien. En dat ze ook blij met mij is maakt ze wel duidelijk. Uit dankbaarheid geeft ze me nu regelmatig een ‘neus’, (lees zoen) ze spint als een gek en maakt ze ‘mrrp’ geluidjes.
Grote dank
Langs deze weg wil de Dierenambulance Den Haag bedanken voor de goede medische zorgen. Daarnaast natuurlijk de lieve vrijwilligsters die haar het eerste vertrouwen in de mens hebben meegegeven.
Lieve groet,
Rob Kerkhoff
Voorzitter
P.S. Wil je meer over weten over de dieren relax cd uit het verhaal, kijk dan op: https://mensendier.nl/care-for-animals en klik op ‘Ontspanning voor dieren’.
