Hallo allemaal,
Vandaag ben ik, Bram, een beetje jarig, ik ben vandaag 5 maanden geworden. En zoals je op de foto kan zien, ben ik al best gegroeid. Mijn baasje vindt het veel te snel gaan, maar ik kan niet wachten totdat ik eindelijk lekker naar buiten mag. Nu mag ik ook wel naar buiten, maar mag ik alleen nog maar los in de tuin lopen en niet het hele plein verkennen. Nog even geduld dus, op 12 januari wordt ik geholpen en dan…..
Vorige week was het hier best een beetje spannend. Mijn grote broer Boris was ziek. Hij kokhalsde de hele tijd, maar er kwam niets uit. Ook klonken zijn miauwtjes heel schor, hij wilde bijna niet spelen hoe vaak ik hem ook in zijn staart, oren of poten beet.Voordeel was wel dat ik makkelijker ook zijn bakje kon leeg eten. Dat vond baasje dan weer niet goed.
Ik merkte dat baasje niet gerust was en ben maar wat vaker op haar schoot komen knuffelen en deed extra lief tegen Boris.
Toen moest Boris naar de dierenarts, daarvoor moest hij in zijn mandje gaan zitten. Ik kon er nog makkelijk bij, die mand is groot genoeg, maar ik moest thuis blijven. Helemaal niet leuk, zo alleen. Gelukkig waren ze weer snel thuis. Boris bleek een keelontsteking te hebben. Hij had een prikje gehad, vertelde hij en hij moet elke dag een drankje krijgen met een raar spuitje. Toen ik daarna zijn bek aflikte bleek dat best lekker te smaken. Maar nee hoor, ik kreeg niks.
Wat wel jammer was, Boris mocht even niet naar buiten omdat zijn weerstand nu wat laag was. Konden we dus niet samen op avontuur en ging ik alleen met baasje naar buiten aan een tuigje, dat is ook wel leuk hoor. Ik durf al van het pleintje af naar het grasveld achter de huizen te lopen. Daar staan allerlei bomen om te klimmen en houten dingen waar de kinderen op spelen, daar kan ik ook goed op klimmen.
Wat ook heel spannend was: baasje haar kind kwam op bezoek en die had ook een beest mee genomen. Ik kende dat nog niet, maar het bleek een puppy te zijn, een hondenbaby!!! Wat een druktemaker zeg, Boris ging snel op de trap zitten, maar ik liet mij niet kennen. Ik ben gewoon in de kamer op de eettafel gaan zitten, kon die George er lekker niet bij. Ik maakte mij lekker groot met een dikke staart, dat imponeerde wel. Ik ben zelfs op de grond gesprongen, zijn baasje had hem vast, en ik durfde dichterbij te komen, ik hield een metertje afstand hoor, je weet tenslotte nooit. Boris kwam ook nog even kijken, maar toen dat beest weer begon te blaffen, was Boris zo weg. Ze zijn niet lang gebleven, best wel jammer. Ik wil hem best beter leren kennen, misschien een volgende keer.
Nou ik ga mijn baasje even vragen of we niet weer even naar buiten kunnen, Boris mag ook weer mee. Dus tot de volgende keer.
Groetjes van Bram
