Zaterdag om half drie ‘s nachts rukt ambulancechauffeur Hugo uit. Het is koud en glad op de weg door de ijzel. Hugo moet goed opletten om veilig op de locatie aan te komen en ook op het terrein is het spekglad.
De melding betreft een uil, die vast zou zitten tussen een raam en houten plaat in een leegstaand pand. De melder is een beveiliger van het bedrijf H&G beveiliging en hij is bij de uil gebleven. In eerste instantie is het onduidelijk of de uil nog leeft en of we er überhaupt wel bij zouden kunnen.
Het gaat om het voormalige hoofdkantoor van KLM en het ministerie van Verkeer & Waterstaat aan de Plesmanweg in Den Haag. De Bosuil zit inderdaad vastgeklemd in het raam van een oud trappenhuis dat nu, zo te zien, gebruikt wordt als stortkoker voor bouwafval. Om het nog extra ingewikkeld te maken zat de uil vast op een hoogte van ongeveer 3 meter. In eerste instantie dacht Hugo dat de uil overleden was, maar door een tik op het raam schrok de uil wakker. Wat nu? Hij leeft! Geschrokken probeerde de uil omhoog te klimmen. Wat natuurlijk niet ging lukken, omdat hij waarschijnlijk vanaf 15 meter hoog tussen het glas en het raam was gegleden.
Gewapend met een net, telescoopladder en handschoenen begon Hugo aan zijn reddingsactie! Maar hoe? Van binnenuit konden we er niet bij, dus zat er niets anders op dan het raam onder de uil kapot te slaan.
Er waren al meerdere ruiten gesneuveld door vandalen, of misschien waren er al vaker uiltjes gered?!
Eerst probeerde Hugo het met zijn hamertje, om autoruiten mee in te tikken, maar het glas was veel te dik. Dus op zoek naar grover geschut. Hugo en de beveiliger vonden een stuk stalen buis dat beter zijn werk deed. En dus klonk op het griezelig stille terrein een hoop glas gekletter. Via deze weg kon Hugo de uil aan zijn pootjes pakken en hem heel voorzichtig door de ruimte tussen het raam en het hout naar beneden trekken. In de hoop dat het uiltje niet te dik was om langs het venster te passen.
Eenmaal in onze veiligheidshandschoenen bleek er gelukkig behoorlijk wat leven in te zitten. Hij werd nauwkeurig onderzocht op verwondingen, waarna Hugo de Bosuil op de grond heeft gezet. Na wat wankele uilenstapjes sloeg hij zijn vleugels uit en verdween in de donkere nacht het Hubertbos in. Ongetwijfeld gelijk op zoek naar een vroeg ochtendmaal, na dit avontuur. De uil bevrijd en zijn redders konden na hun dienst tevreden een uiltje knappen!
