Het was op een dag dat het nog vroor, toen we werden gebeld door een meneer uit Rijswijk die een papegaaiachtige in zijn tuin vond, die niet weg wilde vliegen. De man was om de drommel niet bang, ving het dier en haalde het binnen, waardoor het in ieder geval al lekker warm zat.
Toen onze ambulancechauffeur Anouk arriveerde, zag ze dat het om een Rosella ging, een kleurrijke Pennant Rosella. De met recht prachtige vogel was erg van slag. Waarschijnlijk door de kou bevangen en niet veel menselijk contact gewend, schoot hij, toen hij in het Dierenhospitaal arriveerde, alle kanten op in zijn kooi en was hij bang voor mensen.
Nadat de Rosella wat langer bij ons verbleef, trok hij ietsje bij, maar hij bleef schrikachtig. Hierdoor hadden we het vermoeden dat het om een vogel ging, die uit een volière ontsnapt moest zijn.
En dan wordt het 19 maart, de vorst is inmiddels verdwenen uit het land, als onze Hugo een telefoontje uit Rhenen krijgt. Van mensen die hun Rosella al een hele tijd kwijt zijn en op amevedi zagen dat er eenzelfde soort vogel was gevonden. Het laat hen niet los dat het misschien hun verloren vogel kan zijn. Er worden foto’s gemaild. Cherinda en Hugo kijken of het de vogel kan zijn. Er is een grote gelijkenis, maar met zekerheid kunnen ze het niet zeggen. Het advies wordt gegeven om langs te komen en zelf te kijken.
De volgende dag staan een mevrouw en mijnheer uit Rhenen bij ons op de stoep. Als ze de vogel aanschouwen, bekijkt de man het verenpak en durft hij te stellen dat het voor 99% zeker is dat het hun Rosella betreft, die al sinds eind mei 2017 uit zijn volière ontsnapt is! Dan bedenken ze dat hun vogel altijd goed reageerde op een geluidsfragment dat ze afspeelden via de mobiele telefoon. Ze spelen het fragment af en de vogel reageert meteen. Nu weten we het voor 100% zeker! Dit is hun verloren vogel!
Toen hij ontsnapte, hebben ze hem nog een aantal weken kunnen volgen. Hij werd gezien in Lelystad en later in Almere. Maar hij liet zich niet benaderen. Toen werd het langzaam stil en verdwenen de zichtmeldingen. Maar ze bleven toch altijd het gevoel houden dat hij misschien nog eens op zou duiken en dat gevoel bleek dus goed te zijn! Al die tijd heeft de vogel zich goed kunnen redden. Door wellicht te eten van alle fijne vogelvoer-netjes en pinda-kettingen die mensen buiten hangen voor de vogels. Maar toen het zo koud werd, heeft hij het ongetwijfeld heel zwaar gehad.
Gelukkig kan hij nu weer terug naar huis. Tot het wat warmer wordt, blijft hij nog lekker even binnen en dan mag hij weer zijn vertrouwde volière in. En als hij dan weer helemaal gewend is, gaan het baasje en bazinnetje op zoek naar een mooie vriendin voor de prachtige Rosella. Want het is tenslotte lente!
