HOERA!!! Vandaag woont onze Bartje één jaar bij ons, en daarom vieren we nu dan ook maar zijn verjaardag. Hij is nu (geschat) 4 jaar geworden.
Jullie herinneren je de doodsbange Aygo nog wel. Het katje dat zo smekend keek: help me! Wij wilden hem graag laten merken dat mensen niet altijd eng zijn of je kwaad doen. Bartje heeft weken onder ons bed gewoond, en kreeg daar ook z’n eten aangereikt.
En….. hij begon langzaam te wennen, vooral aan de baas, die drie keer per dag, met eten en een klein lampje, onder het bed naar hem toe kroop. Later telkens een stapje verder onder het bed uit, en zo is het steeds beter gegaan.
Nu komt Bartje aanlopen als hij z’n bakje hoort, eet in de keuken of in de kamer, en eet uit de hand nog een snoepje toe. Hij zit bij ons in de kamer, hij slaapt ‘s nachts in de kamer op een stoel of op de bank en hij speelt daar in het rond. Maar het overdag slapen doet hij nog steeds onder ons bed. Hij gaat naar de bak en hij kent het hele huis. Wij waren blij met elk stapje voorwaarts dat hij maakte. Hij wordt geborsteld, komt aaitjes halen en geeft kopjes, hij is altijd lief en doet nooit lelijk.
Bartje is nog wel erg schrikachtig en op z’n hoede… En hij loopt weg naar z’n veilige plekje onder het bed als er dingen, mensen of geluiden zijn die hij niet kent of waar hij bang voor is, zoals de vuilniswagen, ronkende auto’s, de motorgrasmaaier van de gemeente, en ook nog wel van ons, als we snelle bewegingen maken of te snel naar hem toe lopen.
Maar we weten nu dat door veel geduld te blijven houden het allemaal goed gaat komen met onze lieve, mooie, stoere Bartje. Tot de volgende update.
