Aygo verstopt onder een motorkap

7 juni 2018

In het Hospitaal

Gedurende de eerste weken van Aygo zijn verblijf bij ons, kwam een lief echtpaar langs en zij hadden direct een klik met de doodsbange kater. Aygo blies en gromde, toen ze het hokje open deden. Maar zij keken daar door heen, en zagen een katertje dat, net als alle andere dieren, gewoon een veilig en liefdevol thuis wil.

Ze zijn een aantal keer op bezoek gekomen om lekker met hem te praten en Aygo keek ze aan en ontspande. Vanwege de vakantieperiode konden ze hem niet eerder ophalen. Zij wilden hem pas ophalen, als ze hem alle aandacht, regelmaat en tijd konden geven. En vandaag, 16 augustus 2018, is het dan zover! Aygo mag mee naar huis.

Begin mei gingen ambulancechauffeurs Peter en Roel naar een garage, waar volgens de melders al een poosje een kat zat. De mensen hadden geen flauw idee hoe het dier naar binnen was gekomen. Onze chauffeurs zochten en zochten, maar konden hem niet vinden. Opgeven, daar doen onze mannen niet zo snel aan en uiteindelijk vonden ze onze Aygo, verstopt onder de motorkap van een auto die in de kleine garage stond.

Arme Aygo was helemaal zwart van de viezigheid van de auto en van de garage. We zijn snel naar een dierenarts gereden, maar gelukkig mankeerde Aygo niet veel. Wel was hij verschrikkelijk bang en trilde hij als een rietje.

Hij gedroeg zich als een zwerfkat, dus hebben we hem opgevangen in onze zwerfkatten ruimte. Gelukkig is onze Nancy van de dierenverzorging ook al zo een doorzetter en kon ze hem uiteindelijk aaien. Goed nieuws, want Aygo mocht het socialisatietraject in!

Aygo maakte maar hele kleine mini stapjes voorwaarts. Onze vrijwilligers en medewerkers hebben heel veel tijd met hem doorgebracht. Uren voor zijn hokje gezeten, naar hem geknipoogd, geprobeerd te aaien en met hem gebabbeld. Allerlei lekkere hapjes werden aangedragen, maar Aygo bleef bang.

Die arme jongen had gewoon veel meer tijd en veel meer aandacht nodig. Vrijwilliger Marianne wierp één blik op Aygo en had direct een klik. Ze zag een doodsbange kater, die haar aankeek met een hulpeloze blik en, zoals ze dat zelf beschrijft, haar zowat smeekte hem van zijn angst af te helpen.

OK jongen, daar gaan we dan…. Ze is voor Aygo een tijd lang elke dag langs gekomen. Ze wikkelde hem in een handdoek en tilde hem, al brommend en blazend, uit zijn hokje en zette hem op schoot. En als je eenmaal op schoot bij Marianne ligt, nou.. dan is er geen ontkomen meer aan. Aygo werd zachtjes gekriebeld, ze heeft hem hele verhalen verteld en soms hebben ze gewoon samen in stilte gezeten…

Aygo lag er in eerste instantie overdonderd bij en klampte zich voor zijn leven vast aan Marianne. Maar na een tijdje viel het kwartje. Aygo gromde niet meer, blies niet meer en lag redelijk ontspannen op schoot. Hij is zelfs een keer van schoot gesprongen en de krabpaal ingeklommen, om daar gewoon even lekker te gaan liggen. Stoer, hè!

Aygo laat zich inmiddels aaien. Als je bij hem gaat zitten en met hem gaat praten, knijpt hij met zijn oogjes, ontspant hij zich en is hij zichtbaar blij dat er niets engs volgt. Met veel tijd, liefde en geduld komt het, volgens ons, best wel goed met deze kleine kater. Velen in zijn situatie zijn hem voorgegaan en werden uiteindelijk tevreden huiskaters.

Aygo is nog steeds best bang voor ons mensen, maar een leven op straat vonden we absoluut geen optie voor hem. We denken dat hij in een thuissituatie echt wel tot bloei kan komen. Voor zijn verdere emotionele herstel moet hij nu vertrouwd gaan raken met zijn eigen lieve mensen en zijn eigen veilige omgeving. We zijn altijd zo blij en dankbaar dat er speciale mensen zijn, zowel onder de adoptanten, als onder onze vrijwilligers, die het avontuur met een getraumatiseerd en doodsbang dier aangaan.

Het ga je goed, lieverd…. je bent een kanjer! ❤️