Het is me een tantetje maar dat wisten we al. Ik ben eigenlijk heel trots op onze waaghals. Want dat is ze. Soms is ze in een enorme knuffelbui en krijg je kopjes etc. – dit eindigt overigens vaak in een haal als zijnde ‘zo, en nu ben ik er klaar mee’. Gelukkig ‘lees’ ik haar steeds beter en is mijn hand meestal op tijd weg 😉 Snoepjes aannemen: soms zowaar uit de hand (met gevaar voor eigen leven want eten is echt wel een reden om eens goed uit te halen) maar soms ook echt niet. Ze heeft ook dagen waarop je er echt bijna wanhopig van kan worden: ze holt dan weg zodra je de kamer binnenkomt, wil no way aangeraakt worden en is verre van lief (zeg maar gerust kattig!). Ze heeft ook 2x op het bed geplast (vlak naast haar mandje). Daar waren we duidelijk wat minder blij mee! Of het van de stress was of omdat mevrouw vond dat haar kattenbak niet schoon genoeg was, weten we nog niet. Het kan ook samenhangen met het feit dat de Felliway stekker op was…. We hopen dat het aan de bak/felliway lag en maken haar bak dus nu wat vaker schoon en er ligt een vuilniszak onder het kleed op bed (knispert ook leuk) – tot nu toe gaat het goed en we wachten af.
